Twee weken geleden kocht ik een nieuwe gitaar tijdens een weekendje Friesland. In Franeker liepen we langs een muziekwinkel. Even kijken. En zo liep ik uiteindelijk met een prachtige rode semi-akoetische gitaar naar buiten. Thuis gekomen begon ik wat te pielen. Onderweg uit Friesland had ik bedacht dat ik een wals wilde maken. Slepend. Meeslepend. Ik had een concept liggen dat ik nog uit wilde werken. Ik had namelijk een mail gekregen van iemand die van zich af heeft geschreven hoe zij zich voelt. Hoe zij naar zichzelf kijkt en zou willen kijken.
Ik schreef een melodie op mijn nieuwe gitaar en bewerkte de mail naar een songtekst. Meteen m’n laptop erbij en een eerste versie opgenomen. De tekst had nog heel wat slijpsels nodig. Met nog een tweede (akoestische) gitaar eronder, een baslijn op mijn vorige aankoop en om het af te ronden nog een shaker erbij. Een eitje.
En toen was het nummer af. Dacht ik. Maar ik was er niet blij mee. Dus ik liet ‘m nog even liggen. Meestal vind ik een voldoende wel voldoende. Maar ik vond dat bij dit nummer niet kunnen. En eigenlijk vond ik het sowieso niet kunnen. Dus ik sleep verder. Totdat ik uiteindelijk zo’n beetje alles heb vervangen. En nu ben ik wel tevreden en durf ik het te delen. Nu al op mijn podcastkanaal (sorry dat je als subscriber op mijn nieuwsbrief van de week al een bijna leeg mailtje kreeg), binnenkort ook op alle streamingplatforms op mijn ‘artiestenaccount’ (zoals Spotify).
Want soms is een voldoende niet voldoende. Mark Manson stelt in zijn bestseller ‘De edele kunst van not giving a f*ck‘ dat je op een dag maar een beperkt aantal ‘f*cks’ kunt besteden. Je moet keuzes maken waaraan je dat doet. Wanneer neem je genoegen met een voldoende en wanneer niet?
Gisteren nam ik een podcast op met Dirk Heuff (vrijdag 8 april in je podcast app) waarin we het hadden over hoe belangrijk het is dat je je af en toe losmaakt van de groep, van de normen en wat (je denkt dat) anderen van je vinden. Dat dat best alleen kan voelen, omdat we graag bij de groep willen horen. Omdat we sociale dieren zijn. Maar dat juist dat losmaken kan zorgen voor verandering. Dat de grootste veranderaars juist de ‘crazy ones’ zijn. Dat je daar lef voor nodig hebt. En dat je daar vooral moet gaan staan met zelfvertrouwen vanuit de wetenschap dat dit is waar je moet staan. Dat je daar staat ‘met jezelf zij aan zij’, zoals ik ook in het nummer verwerkte vanuit de mail. Dat je op dat moment geen f*ck geeft om hoe je wordt aangekeken op dat moment, omdat je wel een f*ck geeft om het resultaat dat je er mee bereikt. Of omdat je gewoon graag even daar wilde staan en je dat op dat moment belangrijker vindt.
Ik luister de podcast van Stephen Fry waarin hij de zeven zonden bespreekt. In de tweede aflevering, over de eerste zonde ‘pride’ heeft hij het erover hoe vreemd het is dat dit een zonde is. In het Nederlands zou je het woord ‘pride’ vooral vertalen naar trots. Fry heeft het over alle positieve annotaties die ‘pride’ kent. Want is ‘pride’ niet juist ook de term om voor jezelf te gaan staan, voor jezelf uit te komen en jezelf te kunnen zijn? Ik moest het even opzoeken, maar in het Nederlands wordt de eerste hoofdzonde vertaald naar ‘hoogmoed’ of ‘ijdelheid’. De Latijnse term is ‘Superbia’. Dat is natuurlijk wat anders dan het Engelse ‘pride’.
Fry praat een uur lang over hoeveel we het hebben over het ‘zelf’. Hoe belangrijk het zelf is geworden de laatste tijd. Natuurlijk met social media. Maar we zijn ook ontzettend druk met onszelf. Met onze zelfontwikkeling. Met zelfontplooiing. En natuurlijk met coaching. (Lubach gezien dinsdag?)
In ons Calvinistische Nederland is ‘trots’ misschien ook wel een zonde. Je bent al snel een opschepper. Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg. Maar in dat normaal doen zit ook het volgen van de gebaande paden, het doen zoals het hoort. Terwijl jouw pad natuurlijk lang niet altijd, of misschien wel per definitie niet, het gemiddelde pad is. Je wil vooral goed genoeg zijn naar je eigen standaarden. Maar dan dus ook echt je authentieke eigen standaarden. Wanneer ben je goed genoeg voor jezelf?
Met Dirk had ik het er ook over hoe belangrijk het is om stil te staan in het moment en te bekijken wat je op dat moment aan het doen bent, wat je daarvan vindt, en wat je daar vervolgens van vindt. Om te kunnen bepalen of je je schaarse tijd, aandacht en energie (je ‘f*cks’) wel aan de juiste dingen aan het besteden bent. Daar had ik het met Frank Schaper in podcast S2:002 over. Dirk wordt zich er steeds meer van bewust dat hij zelf keuzes kan maken om deze schaarse middelen in te zetten zodat hij zelf een leuk leven heeft, dat betekenis heeft voor anderen. Dat lijkt wel op mindfulness, concludeerden we. Terwijl we daar in de basis allebei niet veel mee hebben.
Mindfulness gaat ook over oordeelloos kijken naar dat wat er gebeurt. Nondualiteit gaat over het accepteren dat de dingen die gebeuren, een resultaat zijn van de dingen die daarvoor gebeurd zijn. Dat alles verbonden is. Ik sprak daarover met Dirk en haalde een aantal eerdere podcasts aan waarin ik die thema’s te lijf ben gegaan. Wat gebeurt, dat gebeurt. Dat oordeelloos kijken gaat niet alleen over dat wat er gebeurt, maar ook over dat wat je zelf doet. ‘Aanmodderen en doodgaan’ staat op shirts die Teun van de Keuken en Gijs Groenteman verkopen in hun webshop. We doen allemaal maar wat. En dan gaan we dood.
In het boek ‘Diepe Groeven‘ van Chris Bernasco, met wie ik samen met Robert Magdelijns de band ‘Echte Mannen‘ vorm, (en wie te gast was in podcastaflevering S2:001) bleef ik even hangen toen ik een van de columns had gelezen. Ik las hoe Tony Bennett in de docu over het leven van Amy Winehouse gezegd heeft: ‘Als je geluk hebt, leef je lang genoeg om te leren leven. Die tijd kreeg Amy niet.’
Met mijn podcast versnel ik dat proces. Omdat ik de lengte van mijn leven maar beperkt in de hand heb. En in mijn muziek (en mijn blogs en boeken) vertaal ik dit. En onderweg hoop ik dat jij af en toe een stukje meelift.
Groeten,
Frank
Therapie
Ik loop snel leeg
Zorg slecht voor mezelf
Ik ben alleen met anderen bezig
Ik moet zoveel doen
Alles moet af
Falen is geen optie ik moet leveren
Elke dag aan
Laten zien dat ik het kan
Vermoeiend als de dood, zo kan ik niet leven
Wanneer is het genoeg
Geef ik ooit genoeg?
Ben ik ooit genoeg?
Ben ik tevreden?
Dit hou je niet vol
Dit houdt niemand vol
Waarom geef je niet jezelf
Wat je aan een ander geeft?
Met zachte ogen
Kijk je naar haar
Sterk en kwetsbaar in haar eigen leven
Kijk naar jezelf
Met diezelfde zachte blik
Je weet toch beter?
Je bent goed genoeg
Genoeg voor een ander, en voor je kleine meid
Voor je vrienden, je vriendje
Goed genoeg voor jezelf
Je hoeft je niet meer te bewijzen
Zie jezelf, zonder oordeel, met compassie, met liefde en met trots
Niet hoger, of steeds harder, niet verder ook niet sneller
Je bent waar je moet zijn
Je hoeft niet steeds te winnen, je hoeft alleen te leven,
Met jezelf, zij aan zij
Omarm jezelf en laat je nooit meer los
Je hebt jezelf al gevonden.
Blijf jezelf, wees onnozel
Hou van de mensen om je heen en vooral van jezelf
