Doordenkend over mijn laatste blogpost heb ik nog wel een belangrijke toevoeging te maken. En ik zeg het vooraf: dat doe ik niet om mijn eigen baan zeker te stellen.
In die laatste post vergelijk ik PMO met een maatpak. Een concept dat zich niet laat vatten in vastgestelde patronen. Geen confectie uit het rek, maar maatwerk van professionals. Dit betekent echter ook dat, om de metafoor nog even vast te houden, de kleermaker verstand van zaken moet hebben, de juiste ervaring, maar zeker ook de juiste stoffen, voering, draden en knopen. En een schaar, een meetlint, naalden en spelden. En dat hij kan putten uit een set basisontwerpen waar hij het maatpak op baseert. Geen maatwerk uit de losse pols dus, maar gestandaardiseerd maatwerk.
Vanuit onze visie op PMO vinden wij ook dat je PMO op deze manier moet benaderen. Een PMO richt je in op basis van best practices uit zowel theorie als praktijk, puttend uit een toolkit met processen en templates en met ervaren consultants die zich op dit vakgebied gespecialiseerd hebben. Over dat laatste schreef ik ook al eens blog, die recent nog werd ondersteund door een onderzoek. In mijn blog maakte ik de vergelijking dat je je neefje die net heel goed je computer heeft gefixt niet vervolgens je verstandskies laat trekken. Ieder vak kent specialisten. Specialisten met aandacht, specialisatie, ervaring en kennis en wijsheid. Toegespitst op het vakgebied PMO dus, Een vakgebied dat ook dusdanig als vakgebied erkent moet worden. Dat moet allemaal gecombineerd worden met die gevulde en wederom specifiek voor PMO ingerichte gereedschapskist.
Pas dan kan er gericht en doeltreffend ontwikkeld worden en kunnen er ook successen geboekt worden.
Dat wilde ik graag nog even toevoegen.
Groeten,
Frank
