Blog

Over feedback geven en ontvangen

Vorige week organiseerde ik een feedbacktraining voor een van de teams die ik begeleid. Een mooie start die meer een kick-off dan een training was. Voor de training heb ik mijn oud-collega Kiek Bertels ingezet. Als expert op dit gebied. Dit gaf mij de mogelijkheid mee te kijken en in de gaten te houden welke onderwerpen verdere uitleg konden gebruiken. Ik heb enthousiast zitten schrijven. En omdat ik dat toch heb gedaan kan ik de uitwerking daarvan hier ook delen.

Over onderwijs dat verder gaat dan het aanleren van kennis

Mijn zoon zit in groep 8. We mogen daarom oriënteren op een middelbare school. Gisteravond waren we op een open avond van een instelling die nog niet zo lang bestaat en onderwijs op een iets andere manier oppakt. Mijn dochter zit al anderhalf jaar op die school, maar nu (of juist daardoor) begreep ik ineens waarom ik zo’n fan ben van deze school.
Het systeem van waaruit zij werken bereidt kinderen op een heel andere manier voor op de toekomst dan ik gewend ben van middelbare scholen.
Maar in wat onderscheidt dit systeem zich dan van het reguliere onderwijs?
Ook vroeg ik ChatGPT naar het belang van 21e-eeuwse vaardigheden. En of ChatGPT een bedreiging vormt voor de werkende mens.

Over het schrijfproces van mijn nieuwe boek

Ik ben een nieuw boek aan het schrijven. Of nou ja, aan het schrijven… Was ik nog maar aan het schrijven. Dat was leuk. Ik zit al een tijdje in de afrondingsfase. Lezen, herlezen, laten lezen, feedback krijgen en schrappen. Heel veel schrappen. Verplaatsen, verduidelijken en nog meer schrappen.

Mijn vorige boeken waren meer management- en zelfhulpboeken. Wel met een persoonlijke twist. Bij dit nieuwe boek is dit andersom. Veel persoonlijker. En ik heb het idee (en de meelezers ook) dat dit een relevanter boek is. “Maar wat heb ík er dan aan?” vroeg iemand me gisteravond. Goeie vraag.

Over alleen durven zijn

“Als ik alleen ben dan ben ik mezelf, maar met anderen ga ik me gedragen naar anderen.” Dat zegt Diana, de gast in aflevering 79 van de Omdenken podcast. Ze opent de podcast met het neerzetten van haar probleem: “Ik merk dat er best verschil zit tussen wie ik eigenlijk zou willen zijn, en wie ik denk dat ik eigenlijk gewoon ben.” Ze stelt zich vaak extravert op. Ze wil graag hulpvaardig en sociaal zijn. Met mensen omgaan, samen zijn. Maar ze houdt er van te bakken, te tekenen, sieraden te maken. Saai. Vindt ze zelf. En dat wil ze niet zijn. Saai.

Ik heb iemand in mijn coachprogramma die bewust me-time inbouwt in een week. Hij weet dat hij dat nodig heeft. Zeker met drie kleine kinderen en een drukke baan. “Het is misschien wel gek, maar het is wel belangrijk”, zegt hij. En zo is het.

Want we denken dat het gek is. En gek gevonden zal worden door anderen. Terwijl velen van ons het erg graag zouden willen.

Over waar je geluk in zit

Vorige week vrijdag waren we bij Guido Weijers. Zijn eerste try-out voor de Oudejaarsconference. Ik ga natuurlijk niet te veel verklappen, want het moet nog wel een verrassing zijn als we straks met een oliebol in de ene en een glas champagne in de andere hand voor de TV zitten. Het was mijn verjaardagscadeau van Margot. Lekker eten en daarna op de fiets naar het Posttheater.

Guido maakt zich druk om dingen. Over hoe het met de wereld gaat. Over hoe wij met de wereld omgaan. Of de wereld ons niet al zat is misschien. Over onze koopzucht. Over hoe we allemaal op zoek zijn. Al die millennials die op wereldreis gaan om zichzelf te vinden. Maar ga je jezelf vinden op wereldreis?
Of vinden we het in de nieuwste iPhone?
Of zit het ergens anders in?

Over dat het is wat het is

“Het is wat het is.” Jerry Seinfeld heeft in een van zijn shows op Netflix een hele rant over mensen die die zin gebruiken. Totaal overbodig. Natuurlijk is het wat het is. Ook zonder dat je het zegt.

Net als alle andere dooddoeners en clichés zit er wel een sterke waarheid in. Daardoor zijn het dooddoeners en clichés geworden. De waarneming dat het is wat het is geeft mij altijd heel veel rust.
Heel veel problemen bestaan alleen maar in ons hoofd. Als aanname of overtuiging. Dat je die aanname of overtuiging hebt is op zich een feit. Maar buiten je hoofd bestaat het niet.
En dus? En nu actie? Juist niet.

Over inclusiviteit

Van nature trekken wij vaak het liefst op met mensen die veel op ons lijken. We zoeken gelijken op. Gelijken in meningen, in gedrag, en in uiterlijk. Omdat we ons in hen herkennen, liggen we snel op een lijn. Het is de of het altijd de goede lijn is. Want juist in een diverser team liggen er kansen om nieuwe dingen te ontdekken. Tenminste, als we naast divers ook inclusief zijn. Het verschil? Dat bespraken we tijdens een inspiratiesessie Inclusief Leiderschap, die we organiseerden bij TOPopleiders.
Ik schreef enthousiast mee, want er vielen allemaal kwartjes en er ontstonden allemaal linkjes. Wat hebben eerlijkheid, kwetsbaarheid, vertrouwen, veiligheid en je ego te maken met inclusiviteit?

Over wie je bent

“Wie ben jij?”, is mijn eerste vraag in de podcast. De antwoorden gaan alle kanten op. LinkedIn profielen worden opgesomd, eigenschappen komen voorbij, de verschillende rollen die mensen hebben in het leven, of waar ze voor staan. Allemaal waar, en misschien ook wel allemaal niet waar. Want wie ben je eigenlijk?
En als je jezelf dan wil ontwikkelen, wil je dan de beste versie van jezelf worden? Luister je naar Loesje die zegt: “Wees jezelf, er zijn al zoveel anderen”?
Wie je bent, is geen statisch punt. Het verandert. Je leert dingen, ervaart dingen, je mening verandert. Of je daarmee nou dichter bij jezelf komt of dat je evolueert weet ik niet. Maar de vraag is of het uitmaakt. Moet je erachter komen wie je bent, hoe dat komt, waar het vandaan komt en waar dat dan toe moet leiden?