Over het bewust geplande succes van John Mayer

Bij het luisteren van ‘Inside Wants Out’ raakte ik geïntrigeerd door de persoon John Mayer. De CD is erg ‘puur’. Veel John en zijn gitaar. Daardoor vielen de teksten mij meer op. Ik ging live versies op YouTube opzoeken en kwam enkele documentaires en interviews tegen. Hieruit bleek dat het succes van Mayer alles behalve toevallig tot stand is gekomen.

In de documentaire ‘Someday I’ll fly‘ zegt Mayer op een gegeven moment: “I feel like, as long as you’re smart about it, as long as you can govern yourself, because there’s no sure ticket to anything, then why would you trade in what you really want to do for what the odds are in favour of.”.

John Mayer heeft op zijn 13e bedacht dat hij muzikant ging worden en heeft dat doel stapje voor stapje bereikt. Na zijn afstuderen aan de highschool liet hij in 1995 in een lokale krant optekenen dat hij later muzikant wilde worden. School was het niet voor hem. Zoals hij op Instagram postte werd hij hiermee in het hoekje ‘doellozen’ geplaatst.

Mayer ging naar de prestigieuze Berklee College of Music in Boston, waar hij ‘het vak’ leerde. Tijdens zijn eerste jaar ontdekte hij dat hij niet alleen maar gitarist wilde worden, maar dat hij voor op het podium wilde staan. Hij wilde populair worden. Niet om de roem, maar om zijn muziek aan zoveel mogelijk mensen te laten horen. Dus hij ging ook zingen. En schrijven. Hij stelde zijn doelen bij op basis van zijn echte intrinsieke motivatie omdat hij erachter kwam dat zijn echte doelen anders waren dan hoe hij ze geformuleerd had.
Hij maakte de opleiding niet af, omdat hij ook daar het idee had niet genoeg te leren. Hij ging de bühne op. Speelde elke avond in een grotere zaal dan de avond ervoor. En door een doel voor ogen te hebben, door te zetten, te oefenen en alles te geven kwam hij steeds verder.

In 2008 gaf Mayer een gastcollege op zijn oude College, op Berklee. In deel twee gaat hij in op ‘what it takes to succeed’. De nummer één reden is het definiëren van succes. Zonder een concreet doel kun je het immers nooit bereiken en loop je het risico altijd maar te blijven rennen zonder ooit tevreden te zijn. De volgende vraag is welke concessies je moet doen om dat doel te bereiken en of je die concessies wel wilt doen, of dat je dan toch je doelen moet bijstellen. Vervolgens moet je je realiseren dat jouw omgeving je toe moet laten op de plek waar je wilt zijn. Zeker voor een muzikant bepaalt het publiek het succes. Maar zo geldt het in iedere rol. Je bent pas een goeie projectmanager of consultant als je opdrachtgever dat vindt. Pas een goeie medewerker als je baas het zegt. Pas dan kom je verder.
Kom er voor uit wat je wilt worden, vervolgt Mayer. Laat je niet leiden door wat anderen vinden, maar houd vast aan jouw idealen. Als je nou echt directeur wilt worden, ga daar dan ook voor. Doe je het niet zal het altijd onecht overkomen. Maar ook als je juist geen directeur wilt worden, geen leidinggevende, dan mag dat ook. Ga het niet doen omdat je omgeving dat van je verwacht. Omdat het hebben van ambitie, en dan ook nog eens omhoog in de hiërarchie de standaard lijkt te zijn. Standaarden bestaan niet. Jij bestaat wel.

Vorige week maandag kwam ik via een tweet van TED Talks terecht bij de TED Talk van muzikante Amanda Palmer. In haar speech vertelt zij hoe ze van levend standbeeld naar professioneel muzikant is opgeklommen: door ‘the art of asking’. Door in direct contact te staan met individuele fans via social media is zij in staat haar droom te volgen: muzikant zijn.