Over lijfsbehoud

Politieke partijen hebben idealen. Hebben een denkwijze of een gedachtengoed. Ze willen de stem van hun achterban laten gelden in de landelijke, lokale, provinciale of Europese parlementen. Maar om een stem te laten gelden heb je omvang nodig. En daar heb je stemmen voor nodig bij de verkiezingen. Het valt me de laatste tijd weer op dat het nergens lijkt te gaan om het daadwerkelijk verkondigen van standpunten, maar alleen om het winnen van ‘zieltjes’. Om meer inspraak te krijgen, meer zetels. Zit een partij in de oppositie, wordt al het beleid onderuit gehaald. Het valt me ook op dat de media zich weer telkens laten verleiden om nieuws te brengen als ‘de oppositiepatijen lieten geen spaander heel van de kabinetsplannen’. Nee, natuurlijk niet. Dat is hun werk. Ze zitten in de oppositie. Ze willen het kabinet omver duwen om zelf aan de macht te komen. En zo af en toe lukt dat eens. En anders zitten ze de vier jaar uit. Coalitiepartijen doen hetzelfde. Meestal. Maar dan alleen wanneer het bijna verkiezingstijd is. Dan is het gevoerde beleid ineens niet meer heilig. Maar dan heeft het allemaal aan de andere partijen gelegen.

Idealen nastreven of de wil om de grootste te zijn? Een betere wereld of zelf de meeste macht?
De link naar het bedrijfsleven is snel gemaakt. Graaicultuur, bonussen… Gaat het bestuurders van organisaties er om het beste voor het bedrijf te bereiken of het beste voor de bestuurders zelf? Dit gedrag druppelt door naar alle managementlagen. Bonusstructuren, bedoeld om gewenst gedrag te stimuleren, sturen vaak de tegengestelde kant op. Nu wil je in een organisatie ook wel tegenstellingen hebben. Zonder wrijving geen glans. Maar je wilt ook een ‘common goal’. in sommige gevallen ook een ‘common enemy’.
In de tussentijd zijn directeuren en managers bezig hun eigen imperium binnen het koninkrijk te vergroten. Winstgevendheid voor het bedrijf is best belangrijk, maar op een verjaardag pochen met het aantal ‘direct reports’ dat je onder je hebt of de omzet die ‘jouw business unit’ maakt is minstens net zo belangrijk. Een reorganisatie is een goed idee, maar wel als er jouw kant op gereorganiseerd wordt. Mensen zijn rare dieren. Logisch wordt het allemaal nooit.

Wat is dan dus een goed idee? Ga je als een roepende in de woestijn, als Remy alleen op de wereld, als naïeve wereldverbeteraar voor de meest optimale situatie voor je werkgever? Durf je zelfs je eigen baan beschikbaar te stellen als dit beter is voor het bedrijf? Vind je het geen probleem als jouw afdeling wordt opgedoekt omdat het beter uitkomt de functionaliteit op een andere manier onder te brengen? Of ga je toch ook voor lijfsbehoud? Voor eigen gewin?
Maar komt eigen gewin niet vanzelf als je het beste voor het bedrijf nastreeft? Komt Boontje niet om zijn loontje? Het is natuurlijk de moeilijke weg. Maar wel de weg die wat mij betreft uiteindelijk het meeste teruggeeft. Is het niet direct in positie en geld, dan wel in het beeld dat je ziet als je in de spiegel kijkt. En als je de juiste mensen om je heen hebt volgen de positie en het geld vanzelf.

Toch?

Groeten,

Frank

En nu jij!

Als je nog niet uitgelezen bent, er staan nog 350 blogs voor je klaar. En bijna 100 podcasts. Of bestel een van mijn boeken.
Wil je een mailtje krijgen als er een nieuwe blog of podcast online staat en mijn boek ‘En nu jij!’ als ebook ontvangen? Schrijf je dan in voor mijn update.
Maar van lezen en luisteren alleen kom je niet vooruit. Wil je echt aan de slag? Start dan vandaag nog met mijn coachingsprogramma of schrijf je in voor een training.