Over voortgang

Doordenkend over mijn vorige blog heb ik toch nog wel wat toe te voegen.
Ik sloot af met de oproep “Ren mee!”. Maar we moeten misschien niet altijd alleen maar rennen. We moeten niet altijd alleen maar vooruit willen. We moeten wel in beweging blijven (stilstand is immers achteruitgang), maar juist ook af en toe eens even stil staan en achterom kijken om te kijken hoe ver we al zijn gekomen. Om ons heen kijken om te zien waar we zijn.
Verandering is een ingewikkeld proces. Mensen zijn in beginsel tegen verandering, maar achterblijven bij de rest is ook geen optie. We moeten verandering wat minder zien als een reis met een doel, maar misschien wat meer als trektocht. Met tussendoelen. Als je kleine stapjes plant, bereik je ook nog eens een doel. Nomaden trekken naar een plaats waar voedsel, landbouwgrond of handel te vinden is. Het doel is overleven. Trekken is noodzaak.

Voor bedrijven is dit ook het geval. Op dezelfde plaats blijven betekent achterblijven bij de concurrentie of de marktvraag. Als antwoord worden er meerjarenplannen gemaakt en strategische doelstellingen. Lang voordat deze zijn bereikt is de vraag, de economie of de markt echter allang weer veranderd. Dat vraagt om bijsturing. Dus wordt het initiële doel (de soll-situatie) nooit bereikt. Het gevolg daarvan kan zijn dat er nooit iets bereikt wordt. En dat is natuurlijk net niet de bedoeling. Het is daarom zaak de lange termijn planning te vertalen naar korte termijn acties en er voor te zorgen die wél te halen. En dat ook te vieren. Om daarmee te laten zien dat er weer een nieuwe ist-situatie is. Om van daaruit weer een nieuwe trektocht te starten naar het volgende doel. En de trektocht is geen reis over een recht spoor, maar een kronkelweg door een prachtig landschap.
KampeerplekWe zullen altijd in beweging blijven. Dat vraagt de veranderende wereld ook van ons. Maar we moeten ons niet blind staren op het al dan niet behalen van lange termijn plannen, maar veel meer waarderen wat we wel bereiken. En de geleerde lessen van de trektochten meenemen naar de volgende.

Tijdens de trektocht mogen we ook best eens uit het raampje kijken en genieten van het uitzicht. Niet alleen maar met de iPod op instappen, met de laptop op schoot nog even wat mail wegwerken. Stap eens uit op een tussenstation, sla je tent op en geniet van waar je gekomen bent.

Ook op persoonlijk vlak is dit toe te passen. Dat scheelt een hoop midlife en quarterlife crises en voorkomt het 30-ers syndroom. Als je eenmaal een goeie baan hebt, en kinderen, je bent getrouwd, waardeer dat dan. Je hoeft niet altijd weer een strategische doelstelling met 5-jarenplan te hebben. Soms is stilstaan ook best eens goed. Er dient zich vanzelf een nieuwe trektocht aan.

En accepteer in alle gevallen dat verandering tijd kost en je je lange termijn doelen niet haalt. Dat creëert een hoop rust.

Groeten,

Frank

Deze post (of een bewerking daarvan) is onderdeel van mijn boek ‘En nu jij!’. Klik hier voor meer info.

Frank Oeben

Frank Oeben

Teamcoach en coach voor professionals en ondernemers. Eerst actieve stilstand, dan gerichte beweging. Van het afpellen van het werkelijke probleem naar daadwerkelijke actie om verder te komen. Constant onderzoekend, experimenterend en beschouwend. In mijn podcast luister je naar gesprekken waarin we het leven bespreken en bespiegelen. In mijn blogs lees je over mijn inzichten en ervaring. Deze vertaal ik naar boeken. En naar liedjes, die je ook op Spotify beluistert.

En nu jij!

Als je nog niet uitgelezen bent, er staan nog 350 blogs voor je klaar. En bijna 100 podcasts. Of bestel een van mijn boeken.
Wil je een mailtje krijgen als er een nieuwe blog of podcast online staat en mijn boek ‘En nu jij!’ als ebook ontvangen? Schrijf je dan in voor mijn update.
Maar van lezen en luisteren alleen kom je niet vooruit. Wil je echt aan de slag? Start dan vandaag nog met mijn coachingsprogramma of schrijf je in voor een training.