Ik sprak een andere collega. Hij had ook een mooie theorie.De arbeidsmarkt is een gekke markt. In die markt wordt er van uit gegaan dat ervaring het belangrijkste is. Hij zegt dat dat een sprookje is. Zeker in deze tijd. De arbeidsmarkt, en zeker de externe inhuurmarkt vraagt alleen maar naar ervaring. Terwijl een goeie set hersens, de juiste instelling en de juiste interesses het enige juiste recept zijn voor de ideale werknemer. Een young professional zonder enige ervaring, een toch-maar-niet-pensionado met een passie voor zijn vak. Het kan allemaal. Het gaat niet om leeftijd. Het gaat niet om ervaring. Inwerken moet je toch, een netwerk opbouwen ook. Maar hoe snel je dat doet, wordt bepaald door de persoon, niet door de ervaring. En zeker op de langere termijn vervaagt de ervaring, maar blijft de houding.
Ik ben het dus eens mijn collega, want daar is mijn hele boekwerk over persoonlijke ontwikkeling al op gebaseerd (Stap 0!). Maar ja. En nu dan? Wij gaan dit met zijn tweeën niet veranderen. Vooralsnog kost het inzetten van een collega zonder de gevraagde ‘relevante ervaring’ (wat we dus ook anders moeten gaan noemen) heel wat meer moeite dan iemand die hetzelfde kunstje al drie keer gedaan heeft. Wat dus ook betekent dat doorgroeien veel moeilijker is dan het zou moeten zijn. De markt vraagt om ‘specialisten’. Daarmee bedoelt de markt eigenlijk ‘vastgeroeste individuen die al tijden hetzelfde doen, maar het niet lukt om verder te komen’. En dat is die individuen dus niet aan te rekenen.
Daar zit ik dan. Prachtig plan geschreven. Werkt de wereld niet mee. Mooi balen.
Ook niet zomaar iets om even met een blogje om te keren. Dan maar lange adem. Bij het begin beginnen. Geloven. Nieuw sprookje voor velen, waarheid voor ons. Doorvertellen. Herhalen.
Doe je mee?
Groeten,
Frank
Pingback: Over met hetzelfde botte bijltje hakken – Bij Oeben
Pingback: Over het verschil tussen ervaring en intelligentie – Bij Oeben
Altijd weer prikkelend Frank 🙂
Mijn perspectief: Van een vaste medewerker zoek je inderdaad naar de hersens, attitude en competenties, want dat is wat je nodig hebt over de jaren heen. Van een externe medewerker echter verwacht je dat hij je zo snel mogelijk helpt met je acute probleem. In dat geval wil je (vaker) een specialist dan een generalist.
Nu zou ik in geval van een specialist niet vastgeroest noemen, maar eerder gepassioneerd over zijn/haar vakgebied met brede ervaring die bijna altijd 1op1 vertaald kan worden naar 'mijn' probleem en daarmee de kans dat deze externe mij ook daadwerkelijk kan helpen toeneemt.
Misschien is het een verschuiving in marktvraag waar externe inhuur niet meer 'handjes' zijn om het eigen personeels bestand aan te vullen, maar mensen die een specifiek probleem/vraag op moeten lossen voor de organisatie. En dan zoek je naar mensen die dat ook aangetoond kunnen.
Dat de markt vraagt naar mensen die niet bestaan is meer een symptoom van de issues waar ze mee spelen en die issues vragen tegenwoordig om meer specialistme waarop de meeste organisaties niet zelf in willen of kunnen investeren en het mijns inziens aan de detacheerders is om op in te spelen.
Keep it up! 🙂