Ik sprak een andere collega. Hij had ook een mooie theorie.De arbeidsmarkt is een gekke markt. In die markt wordt er van uit gegaan dat ervaring het belangrijkste is. Hij zegt dat dat een sprookje is. Zeker in deze tijd. De arbeidsmarkt, en zeker de externe inhuurmarkt vraagt alleen maar naar ervaring. Terwijl een goeie set hersens, de juiste instelling en de juiste interesses het enige juiste recept zijn voor de ideale werknemer. Een young professional zonder enige ervaring, een toch-maar-niet-pensionado met een passie voor zijn vak. Het kan allemaal. Het gaat niet om leeftijd. Het gaat niet om ervaring. Inwerken moet je toch, een netwerk opbouwen ook. Maar hoe snel je dat doet, wordt bepaald door de persoon, niet door de ervaring. En zeker op de langere termijn vervaagt de ervaring, maar blijft de houding.
Ik ben het dus eens mijn collega, want daar is mijn hele boekwerk over persoonlijke ontwikkeling al op gebaseerd (Stap 0!). Maar ja. En nu dan? Wij gaan dit met zijn tweeën niet veranderen. Vooralsnog kost het inzetten van een collega zonder de gevraagde ‘relevante ervaring’ (wat we dus ook anders moeten gaan noemen) heel wat meer moeite dan iemand die hetzelfde kunstje al drie keer gedaan heeft. Wat dus ook betekent dat doorgroeien veel moeilijker is dan het zou moeten zijn. De markt vraagt om ‘specialisten’. Daarmee bedoelt de markt eigenlijk ‘vastgeroeste individuen die al tijden hetzelfde doen, maar het niet lukt om verder te komen’. En dat is die individuen dus niet aan te rekenen.
Daar zit ik dan. Prachtig plan geschreven. Werkt de wereld niet mee. Mooi balen.
Ook niet zomaar iets om even met een blogje om te keren. Dan maar lange adem. Bij het begin beginnen. Geloven. Nieuw sprookje voor velen, waarheid voor ons. Doorvertellen. Herhalen.
Doe je mee?
Groeten,
Frank
