Over het einde van een begin

Vanavond heb ik tijdens onze teammeeting mijn vertrek aangekondigd. Geen makkelijk besluit. En al helemaal niet om dat voor de groep te doen die ik zelf heb opgebouwd. De meeste mensen heb ik zelf geworven. Voor een groot deel van de toppers is het hun ‘eerste baantje’.
Ik heb besloten dat de fase waar het team nu in moet gaan niet de fase is waarin ik op mijn sterkst ben.
Dik twee jaar geleden ben ik gestart met het opbouwen van een nieuw team. Een team rondom een nieuwe propositie. Het bij elkaar brengen van kennis en talent, het vormen van een team. Dat team is volwassen aan het worden en ik merk dat de spanning er voor mij af is. De focus ligt niet op groei, maar op kwaliteit. Er moet gemanaged worden in plaats van gebouwd. Ik wilde graag manager worden, dat ben ik nu. Ik wilde buiten mijn comfort zone treden om te ontdekken of dit mijn plek zou zijn. Maar ik heb ervaren dat ik alleen maar manager kan zijn van groei en ontwikkeling.
Bovendien staat er nu een managementteam waar ik ‘mijn kindje’ graag bij achterlaat.
Het feit dat het nu een team is in plaats van mijn eigen eilandje zet mij ook in mijn zwakte. Ik weet dat ik er niet zo goed in ben om dingen samen te doen. Ik moet absoluut onderdeel zijn van een keten en veel contact hebben met mensen. Maar in een team met mensen met dezelfde verantwoordelijkheden ben ik niet succesvol. Samenwerken is nu eenmaal niet samen doen. Ik heb weer wat over mezelf geleerd. Ik weet weer beter wat mijn rol moet zijn in het heden.

En je ziet het al, allemaal ik, ik, ik. Want ja, dat vind ik nu eenmaal belangrijk. En voordat ik echt met de botte bijl ga hakken omdat de scherpte er vanaf is, zet ik een stap.

Het is me gelukt een nieuw podium te vinden om mijn kunsten te vertonen. Ik heb de mogelijkheid gekregen om weer nieuwe projecten op te gaan pakken. Naast dat ik de afgelopen maanden een rol als trainer heb op mogen pakken om daarin aan de slag te gaan met mijn opgebouwde visie op persoonlijke ontwikkeling en de zoektocht naar geluk.
Ik blijf dus binnen de organisatie. Want daar is nog genoeg te bouwen. Daarmee denk ik ook meer waarde te kunnen leveren aan deze organisatie. En heel simpel meer plezier in mijn werk te hebben. Ik voel me heel rijk dat ik deze keuze kan maken. Natuurlijk ga ik ook heel veel missen. En dan met name de helden uit het team. Maar ook voor hen is het beter als ik deze stap nu maak.

Het is het einde van het begin. Het team gaat verder. En ik ook. Naar een nieuw begin.

Groeten,

Frank

Deze post (of een bewerking daarvan) is onderdeel van mijn boek ‘En nu jij!’. Klik hier voor meer info.

En nu jij!

Als je nog niet uitgelezen bent, er staan nog 350 blogs voor je klaar. En bijna 100 podcasts. Of bestel een van mijn boeken.
Wil je een mailtje krijgen als er een nieuwe blog of podcast online staat en mijn boek ‘En nu jij!’ als ebook ontvangen? Schrijf je dan in voor mijn update.
Maar van lezen en luisteren alleen kom je niet vooruit. Wil je echt aan de slag? Start dan vandaag nog met mijn coachingsprogramma of schrijf je in voor een training.