“Geluk is blijven verlangen naar wat je al hebt.” Dat was het antwoord dat ik een van onze young aan refereerde. De jonge collega vroeg naar de definitie van geluk. Deze definitie leerde ik in Cambridge. En hij is erg mooi.
professionals vorige week donderdag gaf. We gaven voor de tweede maal onze training ‘En nu ik’. Een tweedaagse training over doelen, assertiviteit, zelfvertrouwen, beïnvloeding, conditionering, mentale instelling en geluk, waar ik al eerder
Geluk is erg persoonlijk. Voor gelukkig worden is geen standaard werkwijze beschikbaar, wel is de allerbelangrijkste voorwaarde dat je weet wat voor jou geluk definieert.
Twee maanden terug schreef ik over de definitie van rijkdom. Ik concludeerde: echt rijk word je als je de vrijheid hebt je leven zo in te richten zoals je dat zelf wil.
In die blog had ik het kort over goede doelen op het gebied van ontwikkelingshulp. Over de vraag waarom wij onze denkbeelden over geluk opdringen aan de rest van de wereld.
Geluk, gelukkig worden, gelukkig zijn, jezelf zijn, je passie volgen en aan de andere kant stress, en burn-out zijn enorm populaire thema’s. Ik schrijf nu mijn 116e blog en het grootste deel draait om deze onderwerpen. Mijn boekenkast staat er vol mee en mijn newsfeeds overspoelen mij met nieuwe informatie. We zijn er maar druk mee. Gelukzoekers.
Afgelopen maandag was Chris Gardner te gast bij RTL Late Night. Chris raakte alles kwijt wat hij had, belandde met zijn zoontje op straat, maar heeft zich weten op te werken tot multimiljonair. Nu noemt hij zichzelf ‘CEO of HappYness‘ en geeft hij lezingen en schrijft hij boeken over geluk. Op een deel van zijn leven is de film ‘The pursuit of happyness’ gebaseerd, waar ik ook al eens een blog op baseerde. In de film vraagt Chris zich af waarom juist die achtervolging (pursuit) van geluk zo vaak benadrukt wordt, terwijl het juist gaat om daadwerkelijk gelukkig te zijn.
Zoals Chris ook maandag bij Humberto aan tafel aangaf, draait het bereiken van je doelen vooral om je mentale instelling, hard werken en een positief filter.
Nu wilde Chris Gardner op Wall Street werken. Dat was zijn doel. En dat is hem gelukt door zich vanaf een stageplek omhoog te werken. Daar heeft hij uiteindelijk heel veel geld mee verdiend. Maar nu hij dat geld heeft houdt hij zich alleen nog maar bezig met interviews, lezingen en het schrijven van boeken. Een veel mooier doel. Waarmee hij ook nog eens nog veel meer geld verdient trouwens.
Van geld op zich word je niet gelukkig. Met geld wil je meer geld. Te weinig geld kan ongelukkig maken, dat wel.
Ik moest van de week weer denken aan een verhaal dat iemand mij vertelde. Het gaat over een man die elke dag gaat vissen. Als hij zijn vis gevangen heeft, gaat hij op het strand liggen luieren, een boekje lezen, en als hij honger heeft maakt hij een vuurtje, bakt hij zijn visje, eet hem op en gaat dan slapen. Om de volgende dag weer precies hetzelfde te doen.
Een voorbijganger zag dat een tijdje aan en vroeg de man, die duidelijk goed was in vissen, of hij niet wat mensen in dienst zou willen nemen, zijn viskunsten aan hen wilde leren, vervolgens de gevangen vissen te verkopen, zodat hij uiteindelijk genoeg geld zou hebben om het grootste deel van de dag lekker op het strand te gaan liggen luieren. Waarop de visser vroeg: “Maar dat doe ik nu toch ook al?”.
Dat brengt mij weer op ontwikkelingshulp. Begrijp me goed: ik weet weinig van politiek en ik ben nog nooit in Afrika of Azië geweest. Toch vraag ik me telkens af of wij niet bezig zijn om een probleem op te lossen dat er eigenlijk helemaal niet is. Wij brengen geld naar wat wij ‘arme landen’ noemen om de mensen daar te ‘helpen’. Of die mensen zelf ook vinden dat ze arm zijn is maar de vraag.
Creëren wij geen probleem met onze oplossing? Worden mensen gelukkiger van ons geld? Zijn zij überhaupt minder gelukkig dan wij?
Heel provocatief stelde ik van de week dat wij ook geen ontwikkelingshulp krijgen uit Afrikaanse landen om te helpen met het gevecht tegen overgewicht. We hebben eigenlijk een Afrikaanse taskforce nodig om de fastfoodreuzen te dwingen tot sluiting. Economische sancties. Een reddingsplan om onze auto’s schoner te maken. Financiële steun om de werkweek te verkorten zodat we minder burn-outs hebben. Want we hebben wel geld, maar zijn niet gelukkig.
Vanmiddag koos mijn iPhone in shuffle-modus voor het nummer ‘Relativiteit’ van Volumia!. De tekst was treffend in dit kader:
Hij zoekt wat hout om te verkopen
Moet op het land uren lopen
Hij hoopt dat het gaat regenen vandaag
En of de oogst het haalt is nu nog maar de vraag
En opeens komt daar die lach
Want ze leven met de dag
Ze laten zich niet leiden door hun leed
Ze zien alles relatief
Want het leven is hun lief
Dat is iets wat men bij ons wel eens vergeet
We zijn het kwijt
Relativiteit
En waar blijft bij ons die lach
Hij wordt minder elke dag
We vergeten waar het allemaal om draait
Zoek het kind weer in jezelf
Zie het leven als een spel
En zorg dat het niet zomaar overwaait
Het leven is dungezaaid