Gelukkig is er #oudedoosdinsdag. Iedere dinsdag slinger ik een blog uit mijn archief de social media in. Nieuw materiaal is schaars de laatste tijd. Eén post in december, één in januari. Daarvóór was het zomer.
Ik zit ergens tussen een writer’s block, een inspiratie-explosie en alles al gezegd hebben. https://t.co/48t129irAN #oudedoosdinsdag— Frank Oeben (@Oeben) 22 december 2015
Nog steeds zit ik middenin de driehoek tussen een writer’s block, een bonk inspiratie en niets nieuws te melden hebben. Nog meer is het dat ik middenin een bord spaghetti lig waarin ik zoveel verbanden zie dat ik geen idee heb waar ik moet beginnen. Verbanden die misschien alles wat ik tot nu toe heb geschreven in een nieuw perspectief plaatsen.
Drie weken geleden kraste ik op mijn iPad een model in elkaar waarin ik een hele berg bestaande theorieën koppelde aan al mijn eigen verzinsels.
Later die middag had ik een variant in PowerPoint in elkaar geklikt. De afgelopen weken heb ik dit nog wat verder doorontwikkeld.
De theorie der theorieën, waardoor mijn zorgvuldig ontwikkelde geluksmodel in één klap tot een onderdeel verwordt. Dat mijn boek decimeert tot een hoofdstuk.
Want dit model bracht mij aan het denken. En daar neem ik je graag in mee Om mij te helpen.
Het model zit bomvol paradoxen. Paradoxen horen bij het leven, leerde ik onder meer van Jeffrey Wijnberg en Léon de Caluwé.
Ik ga er vanuit dat iedereen wordt geboren met 100% geluk. De wereld is mooi. Er wordt voor je gezorgd, je krijgt te eten en er bestaat geen kwaad. Naarmate je ouder wordt ontwikkel je een ego en door opvoeding, opleiding en omgeving word je gevormd. Je raakt geconditioneerd en ontwikkelt remmende factoren. Een script.
Je gaat je anders voordoen dan je bent (Rollen spelen), legt de verantwoordelijk voor alles wat mis gaat bij de ander (Jij bent schuldig) en je bent alleen maar bezig met wat je allemaal wilt gaan bereiken (Leven in de toekomst). Dit leidt allemaal tot afnames van je geluksgevoel.
Beter is het in het hier en nu te leven (Leven in het heden), zelf verantwoordelijkheid te nemen voor je levenspad (Ik ben verantwoordelijk) en jezelf te zijn (Authenticiteit).
De sleutel ligt in een actief bewustzijn. Door bewust egoïsme van rollen spelen naar authenticiteit. Door bewust gedrag van Covey’s cirkel van betrokkenheid naar je cirkel van invloed. En door bewuste aandacht van de toekomst naar het heden.
Om vervolgens aan de slag te gaan met je klavertje vier van gelukkig werken, effectief gedrag en de ‘DOMme’ theorie van doelen, oplaadpunten en mensen.
Allemaal bekend werk eigenlijk. Maar onder een andere paraplu. Je gaat het zien als je er bewust naar kijkt. In het heden. Voor jezelf. En dan ga je niet uitvinden maar ontdekken. Je vindt niks nieuws, je vindt wat er altijd al zat. Zoals ik schreef over mijn missie, over mijn bestaansrecht.
Je wilt helemaal niet weten wat je later wilt worden. Je wilt worden wie je altijd al had willen zijn. Het is geen toeval dat je carrière zo is gelopen als hij liep. Dat je pas echt gelukkig bent als je toegeeft aan de verlangens die je altijd wegdrukte.
Als je aandacht besteedt aan keuzes die je ooit had willen maken, maar om praktische redenen niet maakte zou je wel eens sleutels kunnen vinden voor ‘poorten naar geluk’.
Sta eens stil bij de vraag wat je vroeger wilde worden toen je klein was. Of toen je studeerde. Of welke vervolgstudie je eigenlijk wilde gaan doen?
En als je nu de Staatsloterij zou winnen, wat zou je dan gaan doen? Of de standaard sollicitatievraag: waar zou je over vijf jaar willen staan? Waarom dan pas? Wat daarvan kan nu al? Waar heb je helemaal geen Staatsloterij voor nodig?
Zijn wie je altijd al was komt volgens mij erg dicht in de buurt van ‘geluk’. Of is tenminste een randvoorwaarde.
Nou, daar denk ik dus over na. En dat duurt lang. Want het is complex. Ontzettend leuk, want ik hou daar van. En zo ben ik de afgelopen twee uur met schrijven van deze post weer een stuk verder.
Bedankt voor het lezen. Bedankt ook als ik de afgelopen weken deze wirwar aan logica en onlogica op je los heb mogen laten. Daarmee kom ik weer dichter in de buurt van wie ik wil zijn. Omdat ik die altijd al was.
Groeten,
Frank
Deze post (of een bewerking daarvan) is onderdeel van mijn boek ‘En nu jij!’. Klik hier voor meer info.
