Over het vervullen van mijn missie

15895526_1214179491991868_4590876714372868619_o

Ineens was er een boek. Dat was helemaal niet de bedoeling. Ik begon zeven jaar geleden van me af te schrijven. “Om het te delen of om het kwijt te zijn. Eens kijken of het werkt. Eens kijken of ik reacties krijg. Kijken of iemand er wat aan heeft. Kijken of ik vind dat ik er wat aan heb.”, schreef ik in mijn welkomstblog in maart 2010. In mijn eerste ‘echte’ blog de volgende dag vroeg ik me al af of “eigen gewin niet vanzelf [komt] als je het beste voor het bedrijf nastreeft”. Later die maand schreef ik over het gras van de buren dat zo groen lijkt in de lente. Maar in april begon het blog voor mij te werken. Ik schreef een vervolg over het gras van de buren. Het gaat niet om weggaan, het gaat om ergens zijn. Ik schreef over veranderen, maar nuanceerde meteen de volgende dag dat het niet gaat om de verandering, maar om waar je bent. Het gaat niet om de bestemming, zelfs niet om de reis. Het leven is een trektocht. De basis van mijn denkraam was geboren.
Jarenlang schreef ik, bedacht ik, concludeerde ik, herzag ik, verfijnde ik, bediscussieerde ik en schreef ik verder. Twee jaar later presenteerde ik mijn raamwerk (de pagina waar ik naar verwijs bestaat inmiddels niet meer). Een stappenplan voor persoonlijke ontwikkeling. En zo bouwde ik steeds verder. Steeds meer puzzelstukjes bouwden op tot een steeds sterker verhaal. En ieder puzzelstukje creëerde de vraag naar een nieuw stukje. Het werd een dominospel. En zo begon de vraag ‘wanneer komt je boek uit?’ steeds vaker voorbij te komen. Maar nee, ik? Een boek schrijven? Dat kan toch niet? Nee, dat ging niet gebeuren. Wat dachten ze wel? Maar mijn redenen om het niet te doen werden steeds slechter. En van het een kwam zo het ander

Honderddrieëndertig blogs na maart 2010 besloot ik dat ik mezelf voor de gek aan het houden was. Sterker nog, ik ging tegen alles in waar ik zelf voor sta. Zelfs de praktische bezwaren vielen weg toen ik ontdekte hoe makkelijk het is een boek uit te geven. In de zomer van 2016 stopte ik ieder vrij moment en grote delen van de vakantie in het afmaken van mijn boek. Ik raapte al mijn blogs bij elkaar, deed research, las boeken, schreef, redigeerde, herschikte, herschreef, gooide weg, schreef nog meer, nog wat meer, schaafde bij en kwam erachter dat het af was. Ik had een boek geschreven. En op 23 september 2016 kreeg ik een mail van de uitgever dat mijn boek gepubliceerd was. En de dagen daarna verscheen mijn boek in alle denkbare online boekwinkels. Vet.

Daarmee kan ik nu veel meer mensen bereiken. Mensen in één klap een duw geven. In plaats van de speldenprikjes in mijn blogs. Rijk ga ik er niet van worden, maar dat hoeft ook helemaal niet. Mijn inkomen is allang op orde. Het delen van mijn kennis, op mijn manier, dat is waar ik mij op wil richten. In zekere zin is dat ook rijkdom. Hoe meer mensen ik die duw kan geven, hoe rijker ik word.
Sinds twee jaar geef ik trainingen. Als onderdeel van mijn werk. Dat onderdeel wordt steeds groter. In mei vorig jaar besloot ik een stap in het ondiepe te zetten en een bedrijf op te richten om die trainingen en aanverwante activiteiten ook op eigen titel uit te kunnen voeren. Op vrijdag 13 (inderdaad) januari gaf ik voor het eerst de training ‘En nu jij!’ op eigen naam. Omdat ik geen direct winstoogmerk heb werkte ik met een blanco factuur achteraf. Deelnemers mochten zelf een bedrag invullen. Wat ze het waard vonden en wat ze konden missen. De training is een inmiddels bewezen concept, toch was het even spannend of het concept buiten mijn vertrouwde omgeving zou werken. Rationeel gezien geen zorgen, maar mijn onderbewuste twijfelde toch. Hoe gaaf was het om te ervaren dat de training de acht deelnemers vleugels gaf en ze vol energie en richting het weekend in stuurde. Inmiddels weet ik ook dat er al mooie vervolgstappen zijn gezet. Dat is rijkdom. Daarom organiseer ik op 22 maart weer een training. Omdat ik nog rijker wil worden.
Lekker egoïstisch. Niet voor niets is de ondertitel van mijn boek ‘Lekker egoïstisch leuke dingen doen’. Ik ben er namelijk van overtuigd dat hoe meer mensen doen wat zij leuk vinden (en doen wat ze kunnen en doen wat betekenis geeft en vrijheid biedt, zie mijn model voor gelukkig werken), hoe meer mensen ook opleveren voor hun omgeving. Ook daarom vind ik dat iedereen mijn training moet volgen.
Voor mijn werkgever schreef ik een blog getiteld ‘Geluk creëer je zelf‘. Een open-deur-tegeltjestekst waar ik zelf ook van moet braken, maar het is wel een waarheid. Natuurlijk, alles binnen kaders en mogelijkheden, maar die kaders en mogelijkheden zijn vaak veel ruimer dan je zelf dacht.

En zo kantelt mijn werkweek steeds meer naar het vervullen van mijn missie. Ondertussen blog ik niet zo veel meer, maar bedenk ik des te meer. En dat betekent dat er ook een tweede boek gaat komen. Die belofte durf ik inmiddels wel te maken. En er komen meer trainingen. En andere concepten. En ik schuif binnen mijn werkgever steeds verder op richting dit thema. Dat hoeft niet in grote stappen.

Als het maar de goede kant op gaat. En dat gaat het. Om zo steeds meer mensen die duw te geven. Want dat geeft mij weer een duw. En daar gaat het om. Lekker egoïstisch.

Groeten,

Frank

Meer lezen:
Over egoïsme
Over eigen keuzes
Over regie over je eigen leven

Deze post (of een bewerking daarvan) is onderdeel van mijn boek ‘En nu echt!’.

En nu jij!

Als je nog niet uitgelezen bent, er staan nog 350 blogs voor je klaar. En bijna 100 podcasts. Of bestel een van mijn boeken.
Wil je een mailtje krijgen als er een nieuwe blog of podcast online staat en mijn boek ‘En nu jij!’ als ebook ontvangen? Schrijf je dan in voor mijn update.
Maar van lezen en luisteren alleen kom je niet vooruit. Wil je echt aan de slag? Start dan vandaag nog met mijn coachingsprogramma of schrijf je in voor een training.