Het is alweer drie en een half jaar geleden dat ik mijn boek ‘En nu jij!’ publiceerde. Het boek ontstond door een grote berg bestaande blogs aan elkaar te rijgen en te herschrijven. Maar tussen die blogs schreef ik ook allemaal nieuwe tekst, die ik nooit online heb gepubliceerd. Verborgen schatten. Zonde. Tijd om ze te delen. De komende weken elke zondagochtend een nieuw deel. Schrijf je in voor de blogalert om elke nieuwe post direct in je mailbox te ontvangen.
Twee weken geleden deelde ik hoe je een stip op de muur zet. Vorige week volgde het praktische, maar ook methodische stuk: hoe je de stip inkleurt. Deze week het slot van het drieluik, om je wolk helemaal af te maken.
Wat er nog meer in je wolk hoort
Je hoeft niet alleen maar naar vacatures en andere mensen te kijken om erachter te komen wat je doelen zijn. Uit je eigen gedrag kun je ook elementen halen voor in je wolk. Pak je wel eens taken op voor een ander? Doe je wel eens dingen die mensen heel irritant vinden? Maar doe je ze toch?
Welke dingen pak je als eerste op? Wat stel je juist altijd tot het allerlaatste moment (of later) uit? Dit zegt iets over je.
Bedenk ook eens welke dingen je allemaal buiten je werk doet. Doe je vrijwilligerswerk? Zit je ergens in een bestuur? Begeleid je een sportteam? Waarom doe je dat?
Ook je hobby’s kunnen je meer over jezelf vertellen. Doe je aan fotografie? Sport je in teamverband? Ben je heel competitief? Schilder je? Maak je muziek? Ga je voor het maximale resultaat of voor de gezelligheid? Allemaal indicatoren voor je talent en je ‘passie’.
Grote kans dat een aantal punten in je wolk een aantal van je huidige sterke punten zijn. Dit is goed. Benoem je kernkwaliteiten. Je wilt doen wat je leuk vindt en dingen die je goed kan, zijn vaak leuker. En andersom doe je leuke dingen beter. Een aantal hiervan zal je echter nog verder moeten ontwikkelen. Andersom horen er geen onderwerpen op die je niet leuk vindt. Die kunnen er wel op terechtkomen omdat je vindt dat je die nodig hebt om een bepaalde functie te kunnen vervullen. Maar dat is niet de goede reden. Dan ga je dingen leren die je niet kan om iemand te worden die je niet wil zijn.
Deze stap zet je niet op een vrijdagmiddag. Ook niet in een week. Ga er mee aan de slag. Leg het eens weg. Stel het bij. Praat er eens over, kijk er nog eens naar. Je bent minimaal een maand (en dan ben je snel) verder voordat je naar Stap 2 door kan.
Doe het niet alleen in je hoofd. Ook al ben jij net die ene die het allemaal heel goed af kan zonder iets op te schrijven, werken je hersenen beter als je dat wat je al hebt bedacht even kunt wegleggen. Fysiek wegleggen. Digitaal mag ook, maar door het weg te schrijven kunnen je hersenen zich, net als een computer, met andere processen bezighouden. Het is echt ‘weggeschreven’. Het geeft je brein de ruimte om na te denken over de volgende stap, zonder dat het alles wat je tot nu toe bedacht hebt ook hoeft vast te houden. Deze truc werkt wel alleen als je ook daadwerkelijk af en toe je notities erbij pakt en ze bijwerkt, anders heeft je brein door dat je het voor de gek aan het houden bent en gaat het toch weer zelf van alles onthouden. Dat is niet handig. Maak optimaal gebruik van je mentale denkkracht.
Zoek hulp. Je kunt dit niet in je eentje. Vooral omdat je het dan laat versloffen. Oké, jij dan misschien niet, de meeste anderen wel. En misschien dat jij het dan voor de zekerheid ook maar moet doen. Zoek iemand die jou scherp houdt. Zonder je te sturen. Iemand die jou vragen kan stellen. Die jou aan afspraken houdt. Jouw afspraken. Spreek een deadline af om iets op te leveren. Die deadline leg je jezelf dan op, de stok achter de deur is die afspraak, waar je niet met lege handen op wil komen dagen.
Je hulp (of vriend, buurman of coach) zal jou ook vragen moeten gaan stellen. Die vragen zijn heel simpel. Waarom? Wat is dat dan? Waarom wil je dat? Wat brengt jou dat? Is dat echt wel zo? Die vragen gaan ervoor zorgen dat je je eigen verhaal sterker gaat maken. Vollediger. Kloppender. Overtuigender. Voor jezelf. Daardoor ga je er zelf meer in geloven en ga je er harder voor werken. En ga je ook grotere stappen maken. Wissel stevige vragenuurtjes af met een tijdje rust.
Even rust in je hoofd creëren om tot heldere inzichten te komen kan handig zijn. Een vakantie is daar altijd een mooi moment voor.
Inspiratie komt het best naar boven wanneer je eerst veel informatie tot je neemt, dat je daar veel mee bezig bent. Je hersenen zijn dan druk en werken op een hoge frequentie (echt meetbaar in MegaHertz)[i]. Wanneer je vervolgens een moment rust hebt, je hersens tot rust komen (op een lage frequentie draaien) en je eigenlijk nergens aan denkt en zeker niet aan je probleem krijg je je eureka-moment. Vakanties zijn daarom vaak een goeie plek voor heldere vernieuwende inzichten. Voor je vakantie ben je druk, probeer je al je werkzaamheden af te ronden, over te dragen en nog net even al je problemen op te lossen. Dat lukt natuurlijk niet, je vertrekt gestrest en laat het vervolgens langzaam van je afglijden. Je tweede week vakantie kan het dan komen.
Je kunt je omgeving inzetten om te sparren, om je scherp te houden. Maar anderen kennen jou vaak ook beter dan jij jezelf denkt te kennen. Psycholoog Timothy Wilson[ii] stelt dat onze zelfkennis beperkt is. We denken dat we een beeld hebben van wie we zijn en wat we willen, maar dat beeld wordt op allerlei manieren vertekend. We onderdrukken bijvoorbeeld, zonder dat we er zelf erg in hebben, allerlei kennis, gevoelens en gedachten over onszelf die ons niet goed uitkomen.
En doordat een groot deel van ons dagelijkse gedrag, dat wel zichtbaar is voor andere mensen, niet bewust tot stand komt, hebben we hier geen heldere herinneringen aan. Laat staan dat we weten waarom we dit doen. We denken dat we onszelf goed kennen. Maar volgens psychologen is dat alleen maar een prettige gedachte. Onze collega’s zien beter dan wijzelf waar we echt harder voor gaan lopen. Onze vrienden horen beter dan wijzelf wanneer we ergens echt enthousiast over zijn.
De wolk komt rechts bovenin een grafiek waarin je het niveau waarin je wil groeien afzet tegen de tijd (zie plaatje hierboven).
Hierbij staat Niveau zeker niet zomaar voor hiërarchie of salaris. Dit kan ook je vrijetijdsmeter zijn, je maatschappelijke bijdrage of de waardering van je naasten. Dat is allemaal aan jou. Nogmaals, wat je ambitie is, is niet relevant, maar je wil iets bereiken. Stilstand is achteruitgang, want je leven loopt door. De tijd loopt door. Dat is een gegeven. En gegevens die je niet kan veranderen moet je laten voor wat ze zijn. Accepteren. Waar je wel wat aan kunt doen is de staande as: het niveau. Dat is de as waar je mee gaat werken.
Vergeet wie je dacht te zijn, en accepteer wie je bent.
Dalai Lama
Let op: je wolk heeft geen titel, geen rol, geen functie. Die plak je er later wel op. En dan weer een andere. Je gaat aan de slag om leuke dingen te doen die zoveel mogelijk elementen van de wolk bevatten. Hoe dat in het lokale functiehuis heet is niet relevant. Als het te specifiek is kan het je verblinden. Je kunt denken dat je ‘manager’ wil worden. Misschien wel omdat dat aanzien geeft. Maar als je dat deed omdat je ‘verantwoordelijkheid’ en ‘mensen aansturen’ in je wolk had gezet ga je volledig de verkeerde kant op als je een hekel hebt aan Excel. Misschien wil je wel teamleider worden van de vakkenvulploeg bij de lokale Albert Heijn.
Met een gevulde wolk en dus een helder doel kan je beginnen. Op naar Stap 2. Daarover volgende week meer.
Groeten,
Frank
Deze post is onderdeel van hoofdstuk 1 van ‘En nu jij!’. Hier vind je meer informatie over het boek. Kan je niet wachten tot volgende week? Bestel het boek hier direct bij de uitgever, of bijvoorbeeld bij bij bol.com of managementboek. Of stuur me een berichtje, dan verstuur ik ‘m zelf aan je. Of ik kom ‘m brengen.
[i] Hans Berger maakte in 1924 het eerste elektro-encefalogram waarmee hij ontdekte dat hersenen bepaalde golven produceren.
[ii] Timothy Wilson is Professor of Psychology aan de University of Virginia
