door Frank OebenReactie gesloten

Het nieuws wordt weer serieuzer. De komkommertijd begint tegen haar einde te lopen. Het is goed dat iedereen weer op stoom komt. Hopelijk heeft de rust weer wat opgeleverd. Rust na hectiek is de ideale combinatie om inspiratie te krijgen.

Inspiratie komt het best naar boven wanneer je eerst veel informatie tot je neemt, dat je daar veel mee bezig bent. Je hersenen zijn dan druk en werken op een hoge frequentie (ook echt meetbaar in megahertz). Wanneer je vervolgens een moment rust hebt, je hersens tot rust komen (op een lage frequentie draaien) en je eigenlijk nergens aan denkt en zeker niet aan je probleem/casus krijg je je eureka-moment. Vakanties zijn daarom vaak een goeie plek voor heldere vernieuwende inzichten. Voor je vakantie ben je druk, probeer je al je werkzaamheden af te ronden, over te dragen en nog net even al je problemen op te lossen. Dat lukt natuurlijk niet, je vertrekt gestresst en laat het vervolgens langzaam van je af glijden. Je tweede week vakantie kan het dan komen…
Ik ben deze week weer aan de slag gegaan na twee weken zon, zee, strand en vooral veel rust. Ik heb een boek gelezen over verandermanagement (ja, dat is voor mij ontspanning…). De samenvatting: veranderen gaat altijd het over het veranderen van menselijk gedrag. Menselijk gedrag is altijd individueel. Wil je dus veranderen, moet je individuen veranderen.

Gisteren heb ik een Masterclass Kennismanagement & ICT gevolgd. Daarin werd uiteengezet dat iedere organisatie die ‘iets wil met Kennismanagement’ tegen dezelfde problemen aan loopt. De voordelen zijn evident, iedereen vind het een goed idee, de early adapters (of adopters?) haken uiteraard aan. Er wordt wat ICT naar binnen gerold. De cultuurshift wordt onderschat, er wordt te weinig gedaan aan implementatie, medewerkers willen wel profiteren (kennis afnemen), maar maken geen tijd vrij om te investeren (kennis beschikbaar te stellen). Governance-afspraken en privacywetgeving blokkeren. Hoe krijg je de individuele kennisbronnen in de juiste modus? Of misschien: hoe krijg je de individuele leiders zo ver dat ze de kennisbronnen gaan inspireren en in beweging zetten?

Ik blijf het een mooi thema vinden, maar het is allemaal wel verdomde lastig. Ik heb mijn eureka-moment nog niet gehad. Heb wel wat nieuwe inzichten.

Groeten,

Frank

Deze post (of een bewerking daarvan) is onderdeel van mijn boek ‘En nu jij!’. Klik hier voor meer info.

6 reacties

  • Anoniem

    Ik heb de hele dag door eureka momenten, naar het schijnt komt dit door "associatie-vezels", een verhoogde aanmaking van neuronenverbinding. 🙂

    Evolutie is feilbaar en laat ons op dit punt een beetje in de steek. Het Angst-Machts-Syndroom! Veel verander-aanpakken lijken op sterk op de opdracht om in een zwembad vol pingpong balletjes te zorgen dat alle balletjes onder water blijven.
    Daarbij opgeteld dat managers 50% van hun tijd bezig zijn met het blussen van brandjes. Brandjes die ze in de andere 50% van hun tijd zelf veroorzaakt hebben.
    Werkende aanpak, falende metaliteit:

    Omgaan met machtsverlies:
    Ruimte bieden
    Mandaat krijgen
    Terugkoppeling naar de achterban
    Kortom : "Van aan gras trekken gaat het niet harder groeien"!
    Nog veel Eureka momenten toegewenst!

Gesloten voor reacties.