Deze post is ook te beluisteren via iTunes of SoundCloud. Voor als je liever achterover wil leunen terwijl ik ‘m je voorlees.
Waarom is eerlijk zijn zo moeilijk? Eerlijkheid duurt het langst. Maar eerlijkheid vereist kwetsbaarheid. Vereist zeggen wat je voelt. Vereist weten wat je voelt. En of dat wel klopt. Vereist het accepteren van de consequenties. Je moet jezelf kennen. En lef tonen. Zelfvertrouwen hebben. En volhouden door de poel van wanhoop.
Groeien is pijn lijden. De zin zit in de onzin. Alleen mensen die zichzelf durven te pijnigen komen verder. Vanaf je comfortabele positie op de bank verander je je leven niet. Je zal moeten opstaan en je angsten in de ogen moeten kijken. Dat is nogal wat. Wil je dat wel?
Soms is die pijn juist fijn. Ik schreef al eens over de blues en hoe fijn het is om te zwelgen in zelfmedelijden. Hoe we de pijn opzoeken. Ik keek ‘Een goed gesprek’ met Douwe Bob waarin hij zegt dat hij juist elke avond de pijn opzoekt op het podium. Elke avond het verhaal vertellen over verloren liefde, verdriet en pijn. “Daar ga ik lekker op, op zelfmeelij.“
Wist je dat vlinders in je buik (toch een gevoel dat we graag hebben) worden veroorzaakt door stresshormonen? Het is hetzelfde gevoel als een steen op je maag als je ergens mee zit, of je maag die zich omkeert als je ergens van walgt, of het gevoel als je in een achtbaan zit (als dat niet door de G-krachten komt). Je stresssystemen bereiden je lichaam voor op vechten of vluchten. Er gaat extra zuurstof naar je benen (zie daar de knikkende knietjes) en je spijsvertering wordt uitgeschakeld. Dat (onder andere) zorgt er voor dat mensen met veel stress zo afvallen. Maar dat kan je dus ook gebeuren bij een hevige verliefdheid. Het is de angst voor het onbekende. Voor de gevolgen. Maar dan noemen we het ‘vlinders’ en is het ineens heel prettig.
Eerlijk zijn betekent dat je er niet omheen draait. Dat je het jezelf niet makkelijk maakt. Eerlijk zijn naar jezelf kan moeilijk zijn omdat je je eigen gevoelens, beperkingen of wensen onder ogen moet komen. Maar eerlijkheid kan ook confronterend zijn voor de ander. Tegen iemand zeggen dat je hem een lul vindt komt meestal niet goed aan. Al kan het flink opluchten. Iemand de waarheid vertellen kan een hoop conflicten oplossen.
Maar het is niet makkelijk. Zoals gezegd in de inleiding en de onderliggende blogs van de afgelopen weken moet je er wel eerst achter komen wat werkelijk eerlijk zijn betekent voor jou. Wat wil je nou eigenlijk zeggen? En tegen wie?
Jouw eerlijkheid leidt per definitie tot een reactie. Ik heb ‘m al vaker aangehaald, de derde wet van Newton schrijft voor dat een actie altijd gepaard komt met een reactie. Jouw eerlijkheid dwingt een reactie af bij de ander. En de vraag is of die ander ook eerlijk kan zijn. Of wil zijn. Of überhaupt weet wat haar of zijn standpunt is. Dat kan tot vervelende situaties leiden. Als die ander er nog niet aan toe is eerlijk te zijn of nog tijd nodig heeft verstand en gevoel uitgelijnd te krijgen zal die wellicht de deur dicht gooien ter bescherming van zichzelf. Of dat de juiste of terechte reactie is, is de vraag. Maar dan ga je de waarheid proberen op te zoeken of zelfs betwisten. De werkelijkheid is dat de deur dicht is.
Doen wat je leuk vindt of je hart volgen, het gaat vaak over passie. Pas vorig jaar drong het tot me door dat passie komt van de lijdensweg van Jezus (je merkt, ik ben niet bijzonder Bijbels onderlegd). Passie is lijden. Je passie volgen betekent lijden.
Het goede doen betekent vaak lijden. Een stap zetten betekent lijden. Je collega mee uit vragen betekent lijden. Als ik de titels scan van het tweede deel van ‘En nu echt!‘ dan gaat het grootste deel over lijden. Dat is nou net de reden dat we er allemaal zo slecht in zijn. We vermijden pijn. Pijn is niet leuk.
De mensen die die pijn aan durven te gaan zijn de mensen die verder komen. Die succesvol zijn. Maar ook zij die gelukkig zijn. Gelukkig zijn betekent pijn lijden. Het is de Wet van de Omkering van Mark Manson, die ik ook al vele malen genoemd heb. Een leven zonder lijden is een leven zonder geluk. Zeg ‘kom maar!‘ tegen de angst en tegen de pijn. Als je naar de pijn toe beweegt heb je een leven met veel minder pijn dan de massa (driemaal dank Tibor). De makkelijke keuzes leiden tot een moeilijk leven. Maak je de moeilijke keuzes heb je een gemakkelijk leven (dank Thijs). En realiseer je dat je alleen maar komt waar je wil zijn als je de prijs betaalt. Alles heeft een prijs.
Moet je dan dus altijd maar alles zeggen wat in je opkomt? Nee. Sowieso niet. Want wat in je opkomt is in een groot aantal gevallen angst, ego of niet waar. En als het wel is wat je werkelijk vindt en wat je werkelijk wil zeggen, wat werkelijk klopt, dan is het de vraag of die ander er al klaar voor is en of jij de reactie kan accepteren. Waarbij jij vooraf een beeld gaat vormen van die reactie terwijl jij de waarheid van die ander helemaal niet kent en de reactie gaat inkleuren op een manier die ook totaal niet klopt. Nadenken en voelen. Door elkaar en op repeat. Bewust nadenken en bewust voelen.
Op een of andere manier wil ik die Mindful Ninja worden die het kan doseren. Door de pijn heen. De juiste eerlijkheid op het juiste moment. Met de juiste reactie.
Een utopie? Vast. Maar wel een goed streven.
Groeten,
Frank
Geen blog meer missen? Schrijf je in voor de blogalert!
Meer lezen:
