Categorie: En nu eerlijk! – Hoe word ik een mindful ninja?

“Hoe mooi zou het zijn als iedereen deze inzichten zou hebben?” Ik vraag het vaker als ik met vakgenoten praat. Ik gun het iedereen zo om te weten hoe hun brein werkt, hoe ze er handiger mee om kunnen gaan. Hoe ze meer uit hun leven kunnen halen. Minder focus op geld, op wat (je denkt dat) anderen denken en op status. Minder angst, minder remmingen, minder gericht op (de schijn van) veiligheid.

Ik had het er ook over met de kindercoach. Mijn kinderen hebben inzichten die ik pas een paar jaar geleden ontdekte. Zij hebben het over het krokodillenbrein, het dolfijnenbrein en het uilenbrein. Over hoe je terugvalt op vechten, vluchten of bevriezen als je bang bent. Dan kan je niet meer zo goed nadenken. Wow.

Vanmiddag hadden we de wekelijkse stand-up met het team van de Agile Leiderschap Community. Tijdens het gesprek hadden we het ook over hoe de community iets is wat we ‘erbij’ doen. En hoe vol onze agenda’s eigenlijk zijn, waardoor we te weinig tijd en ruimte hebben voor onze eigen ontwikkeling.

Spotify shuffelde net langs Hotel California van The Eagles. Ik dacht aan hoe we nu in Hotel California zitten. Al langer wilden we van die files af. Meer thuis zijn. En nu zitten we er. We hebben veel meer vrijheid. In theorie. Want we laten ons gijzelen door regels die er niet zijn. Geketend aan de apparaten. We hebben geen ‘pink champagne on ice’, maar zijn wel ‘prisoners here, on our own device’. Of het device van de baas.

Geen podcast vandaag. Na 41 weken in een heel systemisch, vast ritme van elke week een podcast zoek je deze week tevergeefs in je app naar aflevering 042. Dat heeft drie redenen.

“Need input”, riep de intelligente robot ‘Johnny 5’ in de film Short Circuit. Input om menselijk gedrag aan te leren. Om mens te worden zelfs.
Ik zoek ook input. In gesprekken, in boeken en door te schrijven. Om Het Antwoord te vinden. Misschien ook wel om mens te worden. Of moet je daarvoor juist verder van Het Antwoord af komen?

Zoals iedere muzikant (denk ik) droom ook ik stiekem dat ik op een dag de AFAS Live plat speel. En volgende week dan de 013, Tivoli, de Effenaar, de Luxor Live en de Flint. En dan afsluiten in Paradiso. Net als dat ik er van droomde met eigen muziek op Spotify te staan. Gestreamd kunnen worden net als al die andere artiesten. Dat ik ‘m op shuffle zet en dat dan ook gewoon mijn liedjes voorbij zouden komen.
Maar wat heb je aan dromen als je er niks mee doet?

Het begon met een opname met mijn iPhone in de woonkamer. Een riedeltje dat in me opkwam.
Al langer liep ik rond met het idee om een nummer te schrijven waarin ik mijn ‘elke dag een beetje beter-filosofie’ zou verwerken. Omdat dat niet zomaar bedacht is als een mooi marketingding of een theorie die ik uit een boekje heb.
En het gaat veel verder dan iets wat je binnen organisaties kan gebruiken. Het is mijn levensmotto. Of dat zou het moeten zijn. Want ik maak dingen te moeilijk.
Luister het liedje en lees de tekst in deze blog.

Vandaag ben ik gaan lopen / Waar ik ga is van nu af aan een weg – Acda en de Munnik

Is je pad voor je uitgestippeld? Vormt je pad zich naar de stappen die je zet? Waarom bestaat het gebaande pad?

Hoe meer stappen zet, hoe meer antwoorden ik verzamel. En of ik nou onderweg ben naar de juiste bestemming of niet, ik vind dat lopen juist zo leuk.

We zijn allemaal op zoek. Wij, de nieuwsgierige generalisten. Misschien wel wij allemaal, maar voor ons als generalisten is onze volgende stap niet de plek waar we willen zijn. Ik ben ook jaloers op de mensen die echt iets kunnen.

Voor ons, de nieuwsgierige generalisten is de zoektocht naar geluk geen streven naar een punt. Want wij willen nooit op dat punt aan komen. En kunnen ook nooit op dat punt komen.

Tegeltjesteksten over ‘in je kracht staan’, ‘de beste versie van jezelf’ en ‘van je hobby je werk maken’. Ik kan er slecht tegen. Omdat het holle teksten zijn. Bij ‘in je kracht staan’ denk ik aan Star Wars. Als ik denk aan ‘de beste versie van jezelf’ vraag ik me af wie anders dan ik ooit de beste versie van mezelf kan zijn. Ben ik dat niet altijd? En als je hobby je werk wordt, is het dan nog wel leuk?
Is ‘een holistische aanpak’ dan wat? Ik duik er in.