Categorie: En nu eerlijk! – Hoe word ik een mindful ninja?

“Wie ben jij?”, is mijn eerste vraag in de podcast. De antwoorden gaan alle kanten op. LinkedIn profielen worden opgesomd, eigenschappen komen voorbij, de verschillende rollen die mensen hebben in het leven, of waar ze voor staan. Allemaal waar, en misschien ook wel allemaal niet waar. Want wie ben je eigenlijk?
En als je jezelf dan wil ontwikkelen, wil je dan de beste versie van jezelf worden? Luister je naar Loesje die zegt: “Wees jezelf, er zijn al zoveel anderen”?
Wie je bent, is geen statisch punt. Het verandert. Je leert dingen, ervaart dingen, je mening verandert. Of je daarmee nou dichter bij jezelf komt of dat je evolueert weet ik niet. Maar de vraag is of het uitmaakt. Moet je erachter komen wie je bent, hoe dat komt, waar het vandaan komt en waar dat dan toe moet leiden?

Toen ik auditeerde bij ‘Echte Mannen’ kreeg ik een erg mooi compliment. Over de manier waarop ik speel. Onlangs gaf ik dat compliment door aan de toetsenist van Ben Harper, die ik tegenkwam in de lobby van Paradiso.
Je moet niet doen wat je altijd doet, je moet doen waar de muziek om vraagt. Daarbij maak je gebruik van je instrumentarium en van je competenties. En anders is het tijd om wat nieuws te leren.
Luister naar de muziek en pas je aan, zodat je samen echt wat moois maakt.

“Mensen zouden egoïstischer moeten zijn”, zeg ik vaak. Beetje om te narren, maar vooral omdat ik het vind. Voor jezelf kiezen en dingen doen die je leuk vindt, zorgt er tenminste voor dat je het zelf naar je zin hebt. Maar mijn pleidooi voor egoïsme gaat veel verder dan dat.

In de ruim 70 gesprekken die ik voerde voor mijn podcast kwam dit thema vaak voorbij. Een aantal keer door de gast ter sprake gebracht, of door mij. Vaak vanuit het perspectief van coaching en persoonlijke ontwikkeling. Ook vanuit het perspectief van organisaties en organiseren. Met thema’s als bullshitbanen, gedoe op de werkvloer, diversiteit en inclusiviteit.

Welke positieve rol speelt egoïsme hierin?

Ik heet Frank. Frank vertaalt zich uit het Engels als oprecht, openhartig, uitgesproken en eerlijk. En ondanks dat ik nogal niet van de horoscopen ben, vind ik de beschrijving van mijn sterrenbeeld, de Kreeft, altijd ook wel erg passend. De kreeft staat bekend als trouw, loyaal, principieel en oprecht. Maar ook onzeker en gevoelig.
Wat betekent dat voor wat ik doe? En voor wat ik jou gun?

“Het klinkt alsof je speelkwartier hebt”, zei hij. Ik vertelde over wat ik doe. Dat ik de laatste jaren steeds meer ben gaan ontdekken. Dat ik zes gitaren, vijf piano’s, een drumstel, een cajón en een kazoo heb en dat ik net mijn motorrijbewijs heb gehaald. Dat ik trainingen en workshops geef, mensen coach met een zelf bedacht, gemaakt en geproduceerd coachingsprogramma, blogs schrijf en daar dan weer boeken van maak en een podcast heb. Dat ik teams help als teamcoach of Scrummaster. Dat ik in een band speel en daarnaast ook eigen liedjes maak. En dat ik dan vast nog van alles vergeet. Oja, ik denk erover een theaterprogramma te maken waarin ik niet alleen mijn inzichten en boodschappen deel, maar ze ook illustreer met mijn liedjes.

Ik krijg vaak het advies dat ik moet kiezen. Je kan niet alles doen. Dat is onduidelijk. Moeilijk uit te leggen. En voor jezelf ook niet goed trouwens. Maar is dat wel zo?

“Het bedrijfsleven, dat is pas topsport!”, zei ze. Het stond ook achter haar op het metersgrote scherm. “Nou, ik vind het meer amateursport”, zei ik, als deelnemer in de zaal. Want wat wordt er aangerommeld. Zonder een duidelijk, laat staan een gezamenlijk doel. Topsport is presteren. Naar een duidelijk doel toewerken. Een duidelijke rolverdeling.
Dit zette mij aan het denken. En dat denken leidde dan weer tot een bundeling van inzichten over creativiteit.
En is creativiteit nu niet de sleutel tot innovatie? Tot oorspronkelijke nieuwe ideeën? Voor je organisatie, maar ook voor jezelf.
Maar hoe werkt dat nou? Jezelf aanzetten tot creativiteit? En waarom zou je?

Een blog over een gitaar die ik kocht, een mailtje dat ik kreeg en een liedje dat ik daarvan maakte. Over een podcast die ik luisterde van Stephen Fry, een podcast die ik opnam met Dirk Heuff over keuzes maken en voor jezelf kiezen, over hoeveel f*cks je kunt besteden op een dag en over het uiteindelijk leren begrijpen van het leven.

Afgelopen zomer kreeg ik op mijn verjaardag een motorrijles cadeau. Een motorrijles? Ik zit nog niet aan mijn midlife, hoop ik tenminste. Na heel wat excuses was het in oktober dan toch zover. Op een zonnige zaterdagmiddag mocht ik een uurtje spelen met een motor op een industrieterrein.

Een leuke ervaring! En nu? Wilde ik motor gaan rijden? Had ik er budget voor? En ruimte voor een motor? En ik heb twee woonplaatsen. Het idee belandde samen met al die andere ideeën op de plank.

En zo gingen de maanden voorbij. De winter kwam en zo ook de wintersport. En toen kreeg ik nieuwe inzichten.

Normaal gesproken krijg je elke week een mail van me met een nieuwe podcast. Maar deze week niet. Want gasten die in quarantaine moesten, drukte op het werk, je kent het wel.
Maar natuurlijk kunnen we dit omdraaien. Ik pak drie kansen.