Categorie: En nu…? – Hoe word ik een mindful ninja?

Het begon met een opname met mijn iPhone in de woonkamer. Een riedeltje dat in me opkwam.Al langer liep ik rond met het idee om een nummer te schrijven waarin ik mijn 'elke dag een beetje beter-filosofie' zou verwerken. Omdat dat niet zomaar bedacht is als een mooi marketingding of een theorie die ik uit een boekje heb.En het gaat veel verder dan iets wat je binnen organisaties kan gebruiken. Het is mijn levensmotto. Of dat zou het moeten zijn. Want ik maak dingen te moeilijk. In podcasts en gesprekken, maar ook met zelfreflectie ontdekte ik hoe moeilijk ik het mezelf maak. Terwijl ik de kennis in huis zou moeten hebben om het makkelijker te maken.Daar gaat dit liedje over. Het is nog niet af. Maar moet het 'af' zijn? De toonsoort is net niet lekker. En elk van de sporen kan beter. En dat ga ik ook nog wel doen. Of niet. Het idee dat de basis een spontaan opgenomen...

Vandaag ben ik gaan lopen / Waar ik ga is van nu af aan een weg - Acda en de Munnik Alles wat je hebt gedaan en wat er is gebeurd heeft geleid tot waar je nu staat. Het is gegaan zoals het is gegaan. En het zal gaan zoals het gaat. Deels vanwege de keuzes die je maakt, deels door dat wat er om jou heen gebeurt. Gras groeit niet harder als je er aan trekt. Het heeft geen zin te verwachten dat morgen alles ineens anders is. En al helemaal niet dat dat gebeurt als je er zelf niets aan doet. Het gebaande pad is gebaand geworden omdat we graag achter elkaar aan lopen. Deels omdat het niet zo zinvol is telkens nieuwe paden te maken. Deels omdat wij niet diegene durven te zijn die uit de rij stappen. Van Hanneke Kiel-de Raadt (aflevering 007) en Wendy van Wijngaarden (aflevering 013) leerde ik in mijn podcast over hoe je pad...

Vorige week werd ik door mijn broertje op de pijnbank gelegd. Ik had hem gevraagd de host te zijn van mijn podcast, aflevering 033, waarin ik dan zelf te gast was. Zonder script, zonder overleg. Vraag maar raak. Hij wilde weten wat ik zelf nou van die 'zoektocht naar geluk' vond. En hoe ver ik zelf ben in die zoektocht. Ik vond het erg lastig daar een antwoord op te geven. Want wat is geluk? Wanneer ben je gelukkig? Ik ben vrij onrustig. In mijn hoofd, met allemaal stemmetjes die telkens overal wat vinden. In mijn gedrag, waarin ik telkens nieuwe dingen verzin en weinig stil kan zitten. Of juist volledig stil lig omdat ik niet weet waar ik moet beginnen. Overload. In mijn werk, waarin ik nooit echt ergens goed in word, omdat tegen de tijd dat ik het enigszins onder de knie heb, ik alweer wat anders ga doen. Zo leg ik ook mijn achtergrond uit in de Zoom-...

Tegeltjesteksten over 'in je kracht staan', 'de beste versie van jezelf' en 'van je hobby je werk maken'. Ik kan er slecht tegen. Omdat het holle teksten zijn. Bij 'in je kracht staan' denk ik aan Star Wars. Als ik denk aan 'de beste versie van jezelf' vraag ik me af wie anders dan ik ooit de beste versie van mezelf kan zijn. Ben ik dat niet altijd? En als je hobby je werk wordt, is het dan nog wel leuk?Je bent altijd jezelf. Je bent je gedachten. Je bent wat je doet. Je bent wie je wordt. Passie gaat over lijden, je karakter is ingesleten gedrag dat je kunt veranderen en jezelf vinden doe je over het algemeen gewoon bij jezelf op de bank. Want daar zit je dan. Niet op een berg in Tibet. Tenzij je daar toevallig wel bent. Verbinding met jezelf In de laatste podcast van Thijs Lindhout is Dennis Miltenburg te gast. Thijs heeft het veel over...

Om maar met de deur in huis te vallen (spoiler alert): ik ben het zelf. Ik vertel mezelf verhaaltjes. Over wie ik ben. Over wat ik wil. Ook ik word, net als alle andere mensen, geregeerd door mijn angsten, twijfels en remmingen. Echt eerlijk en kwetsbaar zijn is eng, spannend en voelt onveilig. En onveilige situaties vermijden we liever. "De URL in je naam zegt wat anders dan wat je nu vertelt..." Ik zat in een virtuele netwerkborrel via Zoom. Ik heet dan 'Frank Oeben / Ennuactie.nl' en ik vertelde over mijn voornemen voor de komende week om nu echt mensen te gaan bellen en mezelf in de etalage te leggen. En hoe moeilijk ik dit vind. Ik vertelde dat ik de loodgieter ben bij wie de kraan het hardst lekt. In mijn interventies en programma's trek ik mensen door hun weerstand heen een stapje dichter naar hun doelen. En als ze niet weten wat dat doel is, gaan we daar...

Als ZZP-er ben je vaak zelf het product. Hoewel mooi verpakt in producten, ben jij datgene waar de klant voor moet vallen. Dat betekent dat je jezelf in de etalage moet leggen. In zoverre, een bepaalde versie van jezelf. Natuurlijk leg je de mooiste kant naar boven en zet je een mooie beschrijving op het prijskaartje. Maar ik lig helemaal niet zo lekker in de etalage. Ik pingpong nu een paar jaar tussen wel en niet zelfstandig willen zijn. Ik ben er nog steeds niet uit. En ergens zegt een stemmetje dat ik er allang uit ben, maar dat het gewoon te eng is en ik er daardoor bij weg wil blijven. In een blog vorig jaar over fierljeppen in zeven sloten tegelijk had ik het over dat pingpongen en hoe ik mijn alter-ego Barry kan inzetten om sloten over te springen. Een alter-ego dat ik in het leven heb geroepen toen ik achter de bar werkte van mijn 19e tot...

In maart schortten we met de band de repetities op. Toen het langer ging duren zochten we naar een andere oplossing dan in de werkkamer achter Chris zijn huis op vier vierkante meter muziek maken. Want dat kon even niet. We konden terecht in de werkplaats van Robert zijn dochter bij Music Minded Meubels in Hilversum. Past ook eigenlijk wel goed in het thema: een rauwe werkplaats in een oude fabriek, vol met muziekinstrumenten onderweg naar meubelstukken. Dat is waar Echte Mannen muziek maken. We repeteerden voor Struinen in de tuinen, maar dat werd afgelast. En naarmate de maatregelen langer aanhielden zagen wij de mogelijkheden voor ons om op te treden verder verdwijnen achter de horizon. Maar wat kon er wel? Of beter nog: hoe konden we deze tijd goed gebruiken? Twee jaar geleden werd ik door mijn kapper gevraagd of ik zijn band niet wilde versterken. Mijn vorige band was uit elkaar gevallen en ik wilde graag spelen. Met mijn kapper had ik...

In je eentje kom je niet ver. Ondanks dat mensen vrij onhandige, hulpbehoevende wezens zijn, staan wij toch bovenaan de voedselketen en bepalen wij wat er op deze planeet gebeurt. Dat komt omdat wij kunnen samenwerken. We zijn uitermate goed in staat ons te verbinden met anderen. Maar daardoor verliezen we nog wel eens de verbinding met onszelf. De verbinding met onszelf. Klinkt als yogamatjes, geitenwollen sokken, jurken en kampvuren. Die kant wil ik niet op. Ik wil het met je hebben over de verbinding tussen wat je doet en wat je wil. Glenn Holster deelde in mijn podcast van afgelopen week het model dat hij hanteert om werk niet meer te laten voelen als werk. Wie ben ik, wat kan ik, wat wil ik? Door die drie met elkaar in lijn te brengen doet hij nu wat hij doet. In de podcast legt hij het verder uit. Ook hadden we het over hoe sterk de mening van anderen onze keuzes...

Waarom doe ik wat ik doe? Waarom doe ik niet gewoon wat ik wil? Wat houdt mij tegen om de stappen te zetten die ik wil zetten? Dat zijn de belangrijkste vragen die ik wil beantwoorden. Zodat ik jou kan helpen met mijn ervaring.In deze podcast vertel ik over mijn zoektocht, over mijn reis en wat ik er mee hoop te bereiken. In een nieuw format, want voorheen waren mijn podcasts alleen voorgelezen blogs. Maar ik wil je meer vertellen. Rauw, uncut, eerlijk verteld. https://open.spotify.com/episode/7lkJqG2ZT0qSfxBfTACTVV?si=36rf7AGGR8Os6JEQXxonAw Ik ben benieuwd wat je er van vindt. Waar zal ik het de volgende keer over hebben? Of zal ik het bij deze ene keer laten? Ik hoor graag van je. En vergeet niet op de 'volgen'-knop te drukken. Geen Spotify? Luister op SoundCloud of in de Apple Podcasts app. Groeten, Frank ...