Categorie: En nu…? – Hoe word ik een mindful ninja?

Tegeltjesteksten over ‘in je kracht staan’, ‘de beste versie van jezelf’ en ‘van je hobby je werk maken’. Ik kan er slecht tegen. Omdat het holle teksten zijn. Bij ‘in je kracht staan’ denk ik aan Star Wars. Als ik denk aan ‘de beste versie van jezelf’ vraag ik me af wie anders dan ik ooit de beste versie van mezelf kan zijn. Ben ik dat niet altijd? En als je hobby je werk wordt, is het dan nog wel leuk?
Is ‘een holistische aanpak’ dan wat? Ik duik er in.

Om maar met de deur in huis te vallen (spoiler alert): ik ben het zelf. Ik vertel mezelf verhaaltjes. Over wie ik ben. Over wat ik wil. Ook ik word, net als alle andere mensen, geregeerd door mijn angsten, twijfels en remmingen.
Maar wat nou als alles zou kunnen? Ik vraag het de deelnemers van mijn trainingen en programma’s altijd. Om ze vervolgens uit te dagen met de vraag waarom ze dat dan niet doen.
Ik weet best wat ik wil en hoe ik dat wil. Maar ik praat er veel omheen. Uit een serie goeie gesprekken heb ik ontdekt hoe ik dit te lijf kan. En ik ben eruit. Voor jou vast geen verrassing, voor mij wel bevrijdend.

Als ZZP-er ben je vaak zelf het product. Hoewel mooi verpakt in producten, ben jij datgene waar de klant voor moet vallen. Ook als werknemer ben je een product: op de arbeidsmarkt. Dat betekent dat je jezelf in de etalage moet leggen. In zoverre, een bepaalde versie van jezelf. Natuurlijk leg je de mooiste kant naar boven en zet je een mooie beschrijving op het prijskaartje. Maar ik lig helemaal niet zo lekker in de etalage.

In maart schortten we met de band de repetities op. Toen het langer ging duren zochten we naar een andere oplossing dan in de werkkamer achter Chris zijn huis op vier vierkante meter muziek maken. We konden terecht in de werkplaats van Robert zijn dochter bij Music Minded Meubels. Past ook eigenlijk wel goed in het thema: een rauwe werkplaats in een oude fabriek, vol met muziekinstrumenten onderweg naar meubelstukken. Dat is waar Echte Mannen muziek maken. We repeteerden voor Struinen in de tuinen, maar dat werd afgelast. En naarmate de maatregelen langer aanhielden zagen wij de mogelijkheden voor ons om op te treden verder verdwijnen achter de horizon. Maar wat kon er wel? Of beter nog: hoe konden we deze tijd goed gebruiken?
Iedere situatie heeft een positieve kant. Hoe kan je deze benutten?

In je eentje kom je niet ver. Ondanks dat mensen vrij onhandige, hulpbehoevende wezens zijn, staan wij toch bovenaan de voedselketen en bepalen wij wat er op deze planeet gebeurt. Dat komt omdat wij kunnen samenwerken. We zijn uitermate goed in staat ons te verbinden met anderen. Maar daardoor verliezen we nog wel eens de verbinding met onszelf.
De verbinding met onszelf. Klinkt als yogamatjes, geitenwollen sokken, jurken en kampvuren. Die kant wil ik niet op. Ik wil het met je hebben over de verbinding tussen wat je doet en wat je wil. Glenn Holster deelde in mijn podcast van afgelopen week het model dat hij hanteert om werk niet meer te laten voelen als werk. Wie ben ik, wat kan ik, wat wil ik? Door die drie met elkaar in lijn te brengen doet hij nu wat hij doet.

Waarom doe ik wat ik doe? Waarom doe ik niet gewoon wat ik wil? Wat houdt mij tegen om de stappen te zetten die ik wil zetten? Dat zijn de belangrijkste vragen die ik wil beantwoorden. Zodat ik jou kan helpen met mijn ervaring.
In deze podcast vertel ik over mijn zoektocht, over mijn reis en wat ik er mee hoop te bereiken. In een nieuw format, want voorheen waren mijn podcasts alleen voorgelezen blogs. Maar ik wil je meer vertellen.

Rauw, uncut, eerlijk verteld. Ik ben benieuwd wat je er van vindt. Waar zal ik het de volgende keer over hebben? Of zal ik het bij deze ene keer laten?

Achteraf zijn dingen vaak heel logisch. Maar ja, da’s achteraf. Wat heb je daar nou aan voor de toekomst? Want het verleden is geweest. Dat kan je niet meer veranderen. Het bestaat alleen nog maar als herinnering, of als verhaal. Je moet leven in het heden, juist stil staan en …

“Pas op dat je niet het eeuwige talent blijft”, zei ze tijdens een sollicitatiegesprek. Het zal een jaar of acht geleden zijn. Ik solliciteerde naar een rol als business unit manager. Ik werd het niet. Ik had de juiste ervaring niet. Wel het enthousiasme. Maar dat was niet genoeg. Ik …