Over fierljeppen in zeven sloten tegelijk

Vorige week heb ik verteld over hoe ik de afgelopen maanden aan het herstellen ben van een ongeluk en hoe ik daar mee om ben gegaan.
Ik pak mijn herstel vrij extreem aan. Tegen de max. Ik wil altijd tegen de max. En dan ga je er af en toe overheen. En dan heb ik pijn.
Het ongeluk kwam in een periode waarin ik net in het staartje van mijn scheiding zat, en ik was pas net een maand begonnen bij mijn nieuwe werkgever, na een turbulente zoektocht naar een nieuwe invulling van mijn werkzame bestaan. Toen ik me realiseerde dat ik geen zelfstandig ondernemer wil zijn, gooide ik in een keer het roer om en mocht de wereld het weten. Mooi dat ik me zo kwetsbaar opstelde, kreeg ik te horen. Drie weken later had ik een nieuwe baan.

Lees verder of beluister deze blog als podcast op Spotify (kan ook in je Apple podcast app of op SoundCloud.

Ik ben een vrij principieel persoon. En zelfs dat is vooral een principe. Ik leef in constante strijd met de waarheid en zoek naar het gelijk tussen verstand en gevoel. Je moet niet in zeven sloten tegelijk lopen, zo luidt het spreekwoord. Maar stilstand is achteruitgang. Niks doen is geen optie. Op de kant van het eerste slootje blijven turen naar het gras aan de overkant maakt je niet gelukkig. Alleen af en toe een teentje in het water dippen is geen stappen zetten. Ik wil stappen zetten. Ik wil verder. Ik wil meer uit het leven halen.

Na mijn eerste boek ben ik gaan uitzoeken waarom we zo raar doen. Waarom doen we niet gewoon wat we willen doen? Wat houdt ons tegen op de oever van de eerste sloot? Waarom maken we niet gewoon de juiste keuzes? Hoe werkt dat in dat rare brein van ons? En hoe kan je ondanks dat rare mensenbrein toch af en toe de juiste keuze maken? Ik maakte een hoofdstukindeling en twee jaar later was ‘En nu echt!‘ geboren.

Van het schrijven van dat boek, door al het onderzoek dat ik deed en de verbanden die ik legde, leerde ik ontzettend veel. Vooral dat we ons laten tegenhouden door allerlei remmingen, angsten en twijfels en dat ons brein ons continu om de tuin leidt. Er liggen allemaal primitieve processen aan ten grondslag, die vooral handig waren toen we nog op de prairie leefden. We hebben de wereld om ons heen veel sneller veranderd dan dat we zelf mee veranderd zijn.

De conclusie van het boek deelde ik een tijdje terug al op Instagram (twee foto’s, swipe naar links of klik naar rechts).

Dit bericht bekijken op Instagram

De laatste alinea’s van #ennuecht. Vat eigenlijk het hele verhaal samen. En maakt het ook zo plat als het is: doe er wat aan of hou je bek. Het is niet ingewikkeld, wel moeilijk. Maar wil je nou een leuk leven of niet? Het is niet maakbaar, maar je kan heel veel meer dan je nu doet. Je kan niet alles bereiken, maar dat wil je ook helemaal niet. Je gaat je hart niet volgen, maar dat is toch maar een spier die bloed rondpompt. Doe wat, leef met de consequenties, geniet en repeat. Tips hoe dan? Lees het hele boek. Ennuecht.bijoeben.nl #bijoeben #boek #geluk #succes #persoonlijkleiderschap #persoonlijkeeffectiviteit #gedrag #durf #lef #happiness #leiderschap #lagom #mindfulness #balans #doelenstellen #doelenbereiken #conditionering #overtuigingen #stappenzetten

Een bericht gedeeld door Frank Oeben (@frankoeben) op

Overal waar ik het heb over ‘we’ of ‘ons’ of jou aanspreek, bedoel ik mezelf. “Doe er wat aan of hou je bek”, zeg ik vaak. Is wat confronterend misschien. Maar ik kan slecht tegen zwelgen in de middelmaat. Ik stel hoge eisen aan de mensen om mij heen. Dezelfde eisen die ik aan mijzelf stel. En natuurlijk ben ik zelf geen heilige. Ik weet zo goed wat anderen moeten doen omdat ik dat ook moet doen. Ik vertel het zo vaak tegen mezelf, dat het heel makkelijk is om het anderen te vertellen. Ik zie mezelf te vaak zwelgen in de middelmaat. Ik zie mezelf mijn leven moeilijk maken door de makkelijke weg te kiezen. Als slachtoffer in de dramadriehoek. Mijn grootste allergie is mensen die zich als slachtoffer opstellen. Die er een toestand van maken. De moeilijke keuzes uit de weg gaan. Laf zijn in plaats van lef hebben. Maar ik doe het zelf net zo goed. Misschien heb ik die allergie juist omdat ik het zo herken. Ik erger me niet aan de ander, maar aan mezelf.
“Doe er wat aan of hou je bek”, zeg ik dan dus tegen mezelf. Negatieve gedachten en gevoelens doe je jezelf aan. En dat accepteer ik niet meer. Ik stel mijn remmingen, angsten en twijfels ter discussie en breek er doorheen. Daar ben ik soms wat extreem in.

Dat maakt dat ik soms nog principiëler overkom dan ik werkelijk ben. Of nou ja, werkelijk… Of ben ik dit dan dus werkelijk? Ik zal in principe en uit principe altijd zo kort en gesloten mogelijk willen antwoorden op je vraag. Tegelijkertijd wil ik een volledig en kloppend antwoord geven. Want wat heb je aan een onvolledig of dubbelzinnig antwoord? Dat conflicteert nog wel eens in mijn hoofd. En soms moet ik dan op mezelf terugkomen. En dat kan dan ook weer niet, want het moet kloppen. En ik heb altijd gelijk. Maar heb ik wel gelijk? Zeker als het gaat over mij. Over wat ik vind. Hoe kan ik nou weten wat ik vind? Of wat ik denk? Of wat ik voel? En of dat dan klopt?

Iets doen, kijken wat er gebeurt, genieten van de mooie dingen, bijstellen en dat als een cirkeltje blijven herhalen. Ik vind het maar lastig. Iets doen versus niets doen, de situatie accepteren, de pijn opzoeken en volhouden terwijl je eerlijk blijft naar jezelf en naar anderen.
Met mijn principiële houding laat ik dingen gebeuren. Niks doen kan niet. Half doen al helemaal niet. Dus duik ik er vol in. Met alle gevolgen van dien. Lang niet altijd de gewenste gevolgen. Ik ben er nog niet uit of het een succesvolle strategie is.

Zeven sloten tegelijk is misschien veel. In mijn werk en ook als professional heb ik het fierljeppen van sloot naar sloot best goed onder de knie. Zakelijk kom ik niet snel terug op een besluit. Of op een uitspraak. Dan klopt het wel wat ik zeg.
Privé heb ik nog veel te leren. Ik gebruik mijn werkende alter-ego om te experimenteren. En ik kijk toe hoe mensen in mijn trainingen, adviestrajecten en coachingsessies omgaan met mijn tips en adviezen. Daar leer ik dan weer van. Ik gebruik de wereld als mijn spiegel. En leer ook van mijn eigen spiegelbeeld. Als mens. Immer in beweging. Immer op weg. Elke dag een beetje beter.

Groeten,

Frank

En nu jij!

Als je nog niet uitgelezen bent, er staan nog 350 blogs voor je klaar. En bijna 100 podcasts. Of bestel een van mijn boeken.
Wil je een mailtje krijgen als er een nieuwe blog of podcast online staat en mijn boek ‘En nu jij!’ als ebook ontvangen? Schrijf je dan in voor mijn update.
Maar van lezen en luisteren alleen kom je niet vooruit. Wil je echt aan de slag? Start dan vandaag nog met mijn coachingsprogramma of schrijf je in voor een training.