De afgelopen maanden leidde ik je vanaf de Aanleiding door hoofdstukken 0 tot en met 3 van ‘En nu jij!’ Net als in de training ‘En nu jij!’ zeg ik ook nu: het is tijd om wat concreter te worden en te gaan beginnen. Maar eigenlijk zit het werkelijke begin pas helemaal aan het eind. Als je je niet meer richt op de theorie, maar werkelijk in actie komt.
Als je weet wat je wil, hoe je dat wil en in wat voor omgeving je dat wil, dan kan je op zoek gaan. Maar waar begin je met zoeken?
Het gras van de buren
Je hoeft niet altijd ver weg om mooie dingen te zien. Wolken hangen soms lager dan je denkt. Ook binnen je huidige omgeving valt vaak genoeg te beleven. Kijk daarom eerst in de eigen achtertuin, voordat je over schuttingen gaat kijken.
Staar je niet blind op een deur die gesloten blijft, maar kijk om je heen naar een deur die open staat.
Heleen Keller
We moeten niet altijd alleen maar vooruit willen. We moeten wel in beweging blijven, maar juist ook af en toe eens even stilstaan en achteromkijken om te zien hoe ver we al zijn gekomen. Om ons heen kijken om te zien waar we zijn.
Verandering is een ingewikkeld proces. Mensen zijn in beginsel tegen verandering, maar achterblijven bij de rest is ook geen optie. We moeten verandering wat minder zien als een reis met een doel, maar misschien wat meer als trektocht. Met tussendoelen. Als je kleine stapjes plant, bereik je tenminste nog eens een doel. Nomaden trekken naar een plaats waar voedsel, landbouwgrond of handel te vinden is. Het doel is overleven. Trekken is noodzaak.
Voor bedrijven is dit ook het geval. Op dezelfde plaats blijven betekent achterblijven bij de concurrentie of de marktvraag. Als antwoord worden er meerjarenplannen gemaakt en strategische doelstellingen. Lang voordat deze zijn bereikt is de vraag, de economie of de markt echter allang weer veranderd.
Dat vraagt om bijsturing. Dus wordt het initiële doel (de ‘soll-situatie’) nooit bereikt. Het gevolg daarvan kan zijn dat er nooit iets bereikt wordt. En dat is natuurlijk net niet de bedoeling. Het is daarom zaak de langetermijnplanning te vertalen naar kortetermijnacties en ervoor te zorgen die wél te halen. En dat ook te vieren. Om daarmee te laten zien dat er weer een nieuwe ‘ist-situatie’ is. Om vandaaruit weer een nieuwe trektocht te starten naar het volgende doel. En de trektocht is geen reis over een recht spoor, maar een kronkelweg door een prachtig landschap.
We zullen altijd in beweging blijven. Dat vraagt de veranderende wereld ook van ons. Maar we moeten ons niet blindstaren op het al dan niet behalen van lange termijnplannen, maar veel meer waarderen wat we wel bereiken. En de geleerde lessen van de trektochten meenemen naar de volgende.
Tijdens de trektocht mogen we ook best eens uit het raampje kijken en genieten van het uitzicht. Niet alleen maar met de iPod op instappen, met de laptop op schoot nog even wat mail wegwerken. Stap eens uit op een tussenstation, sla je tent op en geniet van waar je gekomen bent.
Ook op persoonlijk vlak is dit toe te passen. Dat scheelt een hoop midlife en quarterlife crises en voorkomt het dertigerssyndroom. Als je eenmaal een goeie baan hebt, en kinderen, je bent getrouwd, waardeer dat dan. Je hoeft niet altijd weer een strategische doelstelling met vijfjarenplan te hebben. Soms is stilstaan ook best eens goed. Er dient zich vanzelf een nieuwe trektocht aan.
En accepteer in alle gevallen dat verandering tijd kost en je je lange termijndoelen niet haalt. Dat creëert een hoop rust.
Volgende week het tweede deel uit wederom drie blogs die samen de tekst van hoofdstuk 4 vormen (naast de tussenliggende blogs die je hieronder vindt. Volgende week ga ik in op een aantal concrete tips om aan de slag te gaan in je achtertuin: jobcrafting dus.
Groeten,
Frank
Deze post is onderdeel van hoofdstuk 3 van ‘En nu jij!’. Het boek is te bestellen in mijn shop. Nog mooier is het natuurlijk om in actie te komen en je in te schrijven voor een webinar of training, of mijn online ontwikkelprogramma ‘En nu Online!‘
