Mijn eigen blogs teruglezend stel ik mezelf telkens weer de vraag waar mijn blogs nou over gaan. Of er een rode draad is. Waarom ik dit allemaal opschrijf.
In veel blogs link ik terug naar eerdere blogs. Er zijn dus verbanden tussen onderwerpen die in eerste instantie niet veel met elkaar van doen lijken te hebben.
Vanmorgen plingde er een lampje boven mijn hoofd. Het gaat om de verandering van de mens. En dus van de werknemer. En dus van organisaties. En van de wereld. En als ik dan terugdenk heb ik de basis gelegd met mijn artikel over resourcemanagement. In de inleiding daarvan schrijf ik over de veranderende arbeidsmarkt. Maar eigenlijk is er meer aan de hand.
Doordat het zo goed met ons gaat zitten we zo hoog in de behoeftepiramide van Maslow dat het alleen nog maar gaat om zelfontplooiing. De mens/werknemer is niet te houden. Die doet lekker waar ie zelf zin in heeft. Eten en een dak boven het hoofd zijn vanzelfsprekend, financieel hoeven we ons ook geen zorgen te maken. Alles is verkrijgbaar en uitwisselbaar, dus is het ergens niet leuk, gaan we weg. Net zo makkelijk.
Daar komt nog eens bij dat de economie steeds meer om kennis draait en daardoor de medewerkers juist steeds minder uitwisselbaar worden. Dat willen we dan weer compenseren met systemen, maar dat lukt ook niet echt lekker. En we proberen grip te houden door regels op te stellen. Om daar dan ook weer systemen en procedures voor te maken.
De mens/medewerker heeft de macht. Daardoor mogen medewerkers ‘nieuw werken’, krijgen ze flexibiliteit en is persoonlijke ontwikkeling zo belangrijk. Voor werkgevers is het noodzaak ‘mee te doen’. Want anders loopt iedereen weg.
Grappig. Toch blij dat ik Aardrijkskunde heb gehad op de HAVO. En dat ik toch de moeite heb genomen af en toe op te letten bij Bedrijfssociologie en -psychologie op de HEAO.
Het is een mooie puzzel. Ik vind steeds meer stukjes.
Groeten,
Frank
Update 23/3: Wat er nu allemaal gebeurt in Libië, Oman, Jemen, Egypte, etc is hier ook een direct gevolg van. Dictaturen worden omver geworpen en democratieën gesticht. Mensen laten zich niet zomaar meer sturen. Eigen inbreng is key.
In een volgende blog maar weer even neerdalen naar een wat minder diepgaand onderwerp…
Deze post (of een bewerking daarvan) is onderdeel van mijn boek ‘En nu jij!’. Klik hier voor meer info.