Over samenwerken en wat ik daarvan vind

De Trendrede 2014 is uit. Twaalf trendwatchers, waaronder collega Tony Bosma, tonen Nederland een uitgelicht pad naar de toekomst. Aldus zij zelf.

Mooie proza. Interessante denkbeelden om over door te mijmeren. Niet echt nieuws voor wie de ontwikkelingen in de wereld al in de gaten hield. Wel wat nieuwe verbanden tussen puzzelstukjes.

Twee punten blijven hangen. Asynchrone wederkerigheid in plaats van gratis, en de zelforganiserende dwarsverbanden.

Om met de eerste te beginnen. Onlangs was ik bij een klant en sprak ik over procesverbeteringen die wij zouden gaan doorvoeren zodat zij ons minder hoefden te betalen (even kort door de bocht). Vraag van de klant was welke incentive er voor ons zou zijn om hier ons best voor te doen. Ik antwoordde dat dit bottomline voor ons nadelig zou zijn voor de korte termijn omzet, maar dat het ons gaat om het samen bereiken van doelen, en niet om ‘quick bucks’.

Ik werk in een grote organisatie die bestaat uit een veelheid aan ‘business units’, ‘excellence centers’, ‘marktluiken’ en divisies. Bovendien maken wij gebruik van een groot aantal leveranciers en partners. En we werken we voor een enorme verscheidenheid aan klanten. Maar ook daarbuiten ligt er nog een hele wereld aan organisaties.

Veel belangrijker is het dat al die entiteiten allemaal bestaan uit mensen. Klanten ook. Ik schreef al eerder over de onzin van conflicten. Ik vind dat het moet gaan om samenwerking. Gebruik makend van eenieders talent (de ook in de Trendrede uitvoerig besproken ‘eigen kracht’, waar ik ook al eens over schreef) er allemaal het beste uit halen.
Voor de eigen club en zeker ook ieder voor zichzelf. Want laten we onszelf niet roomser dan de paus voordoen, we willen allemaal zelf verder. Zelf scoren. En dat is niet erg, als je het maar van elkaar weet. Grote kans dat je helemaal niet tegen elkaar speelt en je dus allebei als winnaar uit de strijd kunt komen.

Het is daarom zaak die mensen om je heen te verzamelen die je verder kunnen helpen, om elkaars doelen te bereiken. Iets wat het collectief Trendwatchers in de Trendrede 2013 nog het ‘gelegenheidswij‘ noemde. En daarin kan je soms iets voor de ander doen om uiteindelijk iets terug te krijgen.

Asynchrone wederkerigheid in zelforganiserende dwarsverbanden…

Ik heb uiteindelijk maar tegen die klant gezegd dat we er een KPI op konden zetten. Daar baal ik eigenlijk van. Ik ben namelijk ook halverwege mijn vakantieboek ‘Fuck de regels’ van Ben Kuiken en wil helemaal niet meer in regels, targets en maatregelen denken. Maar ja, dat vind ik. En ik wil wel samen met de rest van de wereld die wereld veroveren…

Het blijft nog even stoeien. En dat terwijl ik vind dat deze manier van werken de enige manier van werken kan zijn. Maar ja, dat vind ik.

Leuke literatuur. Leuke denklijnen. Leuk om te delen. Want dat is leuker dan hebben.

Tenminste, dat vind ik.

Groeten,

Frank

En nu jij!

Als je nog niet uitgelezen bent, er staan nog 350 blogs voor je klaar. En bijna 100 podcasts. Of bestel een van mijn boeken.
Wil je een mailtje krijgen als er een nieuwe blog of podcast online staat en mijn boek ‘En nu jij!’ als ebook ontvangen? Schrijf je dan in voor mijn update.
Maar van lezen en luisteren alleen kom je niet vooruit. Wil je echt aan de slag? Start dan vandaag nog met mijn coachingsprogramma of schrijf je in voor een training.