Ken je de film ‘Short Circuit’ nog? De film uit 1986 (en de sequel uit 1988) gaat over een door het leger ontwikkelde robot die een eigen wil ontwikkelt en er vandoor gaat. Hij heeft een eindeloze honger naar informatie. “Need input”, roept hij telkens. Encyclopedieën, literatuur, alles verslindt hij om kennis te verwerven. Hij leert snel en met alle informatie die hij binnen krijgt door te lezen, te observeren en te interacteren leert hij menselijk gedrag aan. De grootste wens van Johnny 5 is om erkend te worden als mens. Of dat lukt? Daarvoor moet je de film zelf kijken.
Ik moest eraan denken toen we vorige week podcast #040 hadden opgenomen. De retro op de vorige 10 afleveringen. Elke tien afleveringen kijk ik samen met Margot terug en hebben we het over wat ik heb geleerd, over het nut van de podcast, of ik er mee door moet gaan of niet.
De podcast is mijn therapie. Gesprekken voeren met mensen over het leven. Over werk. Over organisaties. Over waar het over gaat. Eerlijke gesprekken. Die ergens toe leiden. Of niet direct. Ik zeg weleens dat ik in de podcast op zoek ben naar ‘Het Antwoord’. Maar op welke vraag, dat weet ik niet precies. De laatste tijd heb ik meer het idee dat ik steeds verder kom van het antwoord. Of van de wens het antwoord te vinden. Of dat het antwoord juist is dat er geen antwoord is.
Ik ben een vrij principieel persoon. Waar ik in coaching en bij klanten juist de spiegel en de advocaat van de duivel ben, zit mijn hoofd vol met vaste overtuigingen. Misschien dat ik er daardoor wel zo goed in ben geworden vragen te stellen. Om dingen ter discussie te stellen. Omdat ik mezelf ter discussie stel. Omdat ik weet dat mijn overtuigingen lang niet allemaal helpen. Daarom doe ik experimenten. Om kleine vinkjes op mijn bucketlist te kunnen zetten.
De zoektocht naar het antwoord impliceert dat er een antwoord is. In het boek, en later de film (en in eerste een serie radio comedy in 1978, zou nu waarschijnlijk een podcast zijn) ‘The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy‘ van Douglas Adams wordt een supercomputer gevraagd het antwoord te geven op de “Ultimate Question of Life, the Universe, and Everything”. De computer komt met het antwoord ’42’. Waarna de computer gevraagd wordt wat dan die ‘ultimate question’ is. Het antwoord komt niet, want voordat de computer klaar is met de berekeningen (de computers waren nog niet zo snel in die tijd), wordt de aarde vernietigd.
Over iets meer dan 42 dagen word ik 42. En na volgende week komt podcast aflevering 042 live. Denk ik. Want ik heb nog geen gast.
Ik wil meer input. Meer input om, net als Johnny 5, mens te kunnen worden. Om nog minder bezig te zijn met zoeken naar antwoorden, nog meer bezig te zijn met leven. Zoeken naar antwoorden om minder te hoeven zoeken naar antwoorden. Ik denk dat het een zinloze en eindeloze reis is. Nou ja, zinloos. Ik haal er heel veel zin uit. Het maakt mijn leven minder zwart-wit. Meer inzichten, meer meningen, meer overtuigingen. En daarmee minder vaste overtuigingen. Meer nuance. Meer grijs. En daarmee meer kleur.
Met wie zal ik in aflevering 042 in gesprek gaan? Met jou? Of weet je nog iemand? Met wie moet ik kennismaken om nieuwe kennis te maken? Laat het me weten. Dan kom ik nog een stapje verder van Het Antwoord. En daarmee dichter bij de overtuiging dat ik me niet zo druk moet maken over het vinden van het antwoord, maar met het leven van mijn leven.
Groeten,
Frank
Foto door Lenin Estrada via Pexels (en dat is inderdaad niet Johnny 5)
