De ‘law of attraction’ zegt dat als je je dromen visualiseert, als je er echt in gaat geloven, dat het universum dit dan aan je teruggeeft. Of zoiets. Ik vind dit wat ver gaan. Ik ben meer fan van Peter Pan die zei: “The moment you doubt whether you can fly, you cease for ever to be able to do it.” Niet zomaar geloven dat het gaat gebeuren, maar vertrouwen dat het kán gebeuren.
Als je iets visualiseert, is er geen technisch mechanisme dat dat waarneemt en dat wel eventjes voor jou gaat regelen. Je moet er wel wat voor doen. Dat visualiseren maakt dat je er in gaat geloven. Je laat je vanuit je bewuste brein aan je onderbewuste zien dat het mogelijk zou kunnen zijn. Daarmee schakel je een aantal stemmetjes uit. Want je hebt net een ‘bewijs’ geleverd dat het kan. Of ten minste zou kunnen.
Je kunt jezelf voor de gek houden. Je onderbewuste een placebo geven.
Je beperkende overtuigingen weghalen om daarmee je potentieel de ruimte te geven te floreren. ‘Unlock your potential’, klinkt wel vet. Je bezit allemaal talenten. Als je je motivatie aanboort gaat er energie stromen die ontzettend veel mogelijk maakt. Met die energie kan je heel veel waarde opleveren voor je omgeving.
Ik gun het iedereen zo om te weten hoe hun brein werkt, hoe ze er handiger mee om kunnen gaan. Hoe ze meer uit hun leven kunnen halen. Minder focus op geld, op wat (je denkt dat) anderen denken en op status. Minder angst, minder remmingen, minder gericht op (de schijn van) veiligheid.
Ik had het er met de kindercoach over hoe mijn kinderen nu inzichten hebben die ik pas een paar jaar geleden ontdekte. Zij hebben het over het krokodillenbrein, het dolfijnenbrein en het uilenbrein. Over hoe je terugvalt op vechten, vluchten of bevriezen als je bang bent. Dan kan je niet meer zo goed nadenken. Wow.
Het kostte mij twee jaar onderzoek voor mijn tweede boek voordat ik dit allemaal begreep. Ik had het hier ook over met Frank Schaper, met wie ik de tweede aflevering opnam voor seizoen twee van mijn podcast. Hij schreef het voorwoord voor ‘En nu echt!’. Ik ging met Frank naar Cambridge, voor de Masterclass True Leadership die hij samen met Patrick van Hees en Erica Rijnsburger geeft.
Ik vertelde hem over hoe ik naar aanleiding van die ervaring een blog schreef over hoe ik iedereen deze ervaring gun. Zou iedereen hier actief mee aan de slag gaan, zou de wereld een beetje mooier worden. Daar ben ik van overtuigd. Daarom grap ik altijd dat ik vind dat iedereen mijn training moet volgen.
Het is niet makkelijk. De systemen in je brein gaan in de weerstand als het moeilijk wordt en moeilijk gaat het zeker worden. We gaan de ui afpellen op zoek naar wat je nou echt wil, naar wie je echt bent en waarom je dingen doet.
En daarin gaan we van alles tegenkomen. Net als bij het koken kan het zomaar gebeuren dat er tranen vloeien bij het afpellen van de ui. Dat komt in dit geval niet door de zwavel die vrijkomt bij het snijden, maar door de emotie die loskomt als je jezelf van de buitenste lagen bevrijdt. Als je afwijkt van het pad dat je altijd bewandelde en je eigen weg kiest.
Bij kinderen zijn de buitenste lagen nog niet zo dik. Er zijn nog niet zoveel patronen ingesleten. Er is daardoor veel meer verbinding tussen de binnenste en de buitenste lagen van de ui.
Jezelf laten zien, jezelf zijn is voor mij ‘de beste versie van mezelf’. Jezelf kennen en de talenten die je hebt bewust inzetten. Er gaat zo veel potentieel verloren zoveel energie wordt verspild aan dingen waar we niet goed in zijn, die we niet leuk vinden. Zonde van het levensgeluk, maar ook gewoon van de tijd die we met z’n allen besteden. Of nog platter: van het geld dat we met elkaar besteden.
‘In je kracht staan’ is, net als ‘de beste versie van jezelf’ een vreselijke tekst, maar door jouw kracht te gebruiken en jouw talent werkelijk in te zetten ben je tot zoveel meer in staat. En ondertussen gebruik je zoveel minder energie en wordt je leven zo veel leuker.
Dat werkt niet met een vraag aan het universum. Dat is eerst hard werken. Tenminste, afhankelijk van wat je wil ontdekken. Stilstaan, praten, luisteren. Luisteren naar wat anderen zeggen, naar wat je zelf zegt. Naar wat je denkt, naar wat je voelt. Ontdekken, bijstellen, schaven. Experimenteren en daar weer van leren. En dat op repeat.
Ik vind dat leuk om te doen. Mij geeft dat energie. Kijken wat er gebeurt. Ook kijken hoe ver ik kan gaan. Ik hou van dat werk. Mijn nieuwsgierigheid voeden.
Mijn post vorige week ging over niet willen kiezen, maar om de ruimte te nemen om maximaal jezelf te zijn. Daar hoop ik dichterbij in de buurt te komen. Elke dag een beetje meer.
Groeten,
Frank
Deze post is een (bewerking van) een paragraaf uit mijn boek ‘En nu eerlijk!‘ De genoemde gesprekken zijn terug te vinden in je podcastapp als podcast uit de gelijknamige serie ‘En nu eerlijk!‘
