Hoe sneller we kunnen reizen, hoe verder we van ons werk gaan wonen. Of hoe verder weg we gaan werken. Files oplossen leidt tot verder reizen. We zijn waren en zullen altijd zo’n vijf kwartier onderweg zijn. En daar is niks Nederlands aan. Lees hier maar terug: “Of mensen nou in Peru woonden of Singapore, in Duitsland of de Verenigde Staten in Nederland of in de Sovjet-Unie: het gros van de mensen bleek 70 à 80 minuten per dag onderweg, alle tripjes naar vrienden en familie, naar het werk en naar de winkel bij elkaar opgeteld.” Voor elk probleem dat we oplossen creëren we een nieuw probleem.
We zijn op zoek naar geluk. Dat idee heb ik tenminste. Niet iedereen even hard. En daar is zeker wel wat Nederlands aan. Daar heb je welvaart voor nodig. Want anders ben je vooral op zoek naar eten, of naar veiligheid. Dat hebben wij allemaal al, dus kunnen we ons bezighouden met de zoektocht naar geluk. Dat schreef ik zes jaar geleden al. Of, zoals Guido Weijers zegt in zijn Masterclass Geluk: “Tijd om te zoeken naar geluk? Dan heb je geluk!”
Vorige week publiceerde ik een lijst van 25 ijkpunten om te bepalen of je goed bezig bent. Misschien wel een lijst van 25 punten om te bepalen of je gelukkig bent. Of hoe je gelukkiger kunt worden. Of hoe je je leven moet leiden. Ondertussen heb ik punten F, H, J en Q inmiddels bijgewerkt. En dat zal ik ook nog wel even blijven doen, met inzichten uit oude en nieuwe podcasts. Met blogs. En misschien wordt dit wel uiteindelijk dat wat eigenlijk mijn derde boek zou worden. Onderweg naar Het Antwoord. Of daar steeds verder vandaan.
Want wil ik wel een antwoord? Los van de vraag of het antwoord er wel of niet is, is er nog wat aan als er een antwoord is? Als er een leukere baan is die binnen de vijf kwartier te bereiken is, gaan we daar blijkbaar werken. Of als er een bredere snelweg naar de stad ligt, gaan we toch buiten de stad wonen? Dat is blijkbaar hoe we werken. Steeds weer op zoek naar hetzelfde probleem.
We kijken op Netflix de serie ‘The Good Place’. Een briljante persiflage op het hiernamaals. Met dikke vette knipogen en sneren naar alle vormen van ‘the after life’. Kijk de serie vooral zelf. Het is zowel filosofisch als hilarisch. En juist het filosofische maakt het in dit kader interessant. Er zitten veel interessante invalshoeken in. En juist de sneren maken dat je af en toe even nadenkt over het leven.
Aan het einde van de laatste aflevering van seizoen 3 vraagt hoofdpersoon Eleanor aan de alwetende robot Janet wat de zin van het universum kan zijn als er zoveel pijn is? Liefde gaat voorbij, mensen gaan dood. “Het bestaan moet zin hebben, anders bestaat het universum alleen uit pijn en die gedachte bevalt me niet. Jij weet alles, dus geef me het antwoord!” Janet antwoordt: “Hoe menselijker ik word, hoe minder ik dingen begrijp. Maar dat maakt het ook leuk, toch?” “Hoezo, ik begrijp het niet?”, antwoordt Eleanor. Janet vervolgt: “Als ik je een antwoord zou kunnen geven op hoe het universum werkt, zou het niet bijzonder zijn. Dan zou het gewoon een machine zijn die werkt volgens het ontwerp. Maar nu niks zin lijkt te hebben, en als je dan iets of iemand vindt die je leuk vindt, is dat euforisch. In al deze willekeur vonden jullie elkaar. Is dat niet opmerkelijk?”
Als we geluk hebben, gaan we op zoek naar nieuw geluk. Naar mindfulness. Naar een strak lijf. Het is toch nooit genoeg. Het is zoeken en blijven zoeken. In podcast S1:033 vroeg mijn broertje me naar die zoektocht naar geluk. En of die zoektocht niet zinloos is. En of ik het einddoel niet allang bereikt heb. Een erg goede vraag, waar ik nog steeds niet uit ben.
Is de zoektocht naar geluk überhaupt niet zinloos? En als dat zo is, wat is dan de zin van het bestaan? Vier jaar geleden concludeerde ik op het strand dat de zin vooral in de onzin zit.
Precies waar ik het over had in de nog te verschijnen podcast die ik opnam met Frank Schaper (te bekijken en beluisteren vanaf 3 september). Volgens Frank draait het in het leven om drie dingen: geboorte, liefde en de dood. Liefde, of het gebrek daaraan, voor en van mensen, maar ook liefde voor je vak. Je passie dus.
Het wordt de liefde
De Liefde Voortaan – Acda en de Munnik
Of het gebrek daaraan
Maar het zal dus een van tweeën zijn
Die mij hier doet bestaan
Het leven is een keten van toevalligheden die leidt waar het toe leidt. “Het enige wat ik kan doen is de willekeur omarmen”, zegt Eleanor dan. “Geluk vinden in de unieke waanzin van het hier zijn, nu.”
Dat is wat het is. Ik heb de lijst met 25 ijkpunten gemaakt om er zelf zes (een willekeurig gekozen aantal, lijkt me wel mooi op een powerpointsheet) te kiezen voor mijn maandreview. Kiezen is niet mijn kerncompetentie, maar de Q is voor mij een belangrijke. Nieuwsgierig blijven naar wat er is en wat er komt. Het bestaande ter discussie stellen. Vragen blijven stellen. Op zoek naar nieuwe waarheden.
In podcast S1:040 hebben Margot en ik het in de vierde retro over hoe de podcast steeds minder gaat om het vinden van antwoorden, maar juist het stellen van de vragen mij inspiratie, inzichten en geluk geeft. Zoals ik ook schrijf in de blog Over verder af komen van Het Antwoord. En zoals ik dus ook al tegen Thomas zei.
Ik hou van de zoektocht. Ik hou van de waanzin. Van de puzzel. De onmogelijke puzzel. En daarbinnen dan ruimte hebben voor creatie & creativiteit, je dromen en doelen verwezenlijken, met de juiste energie & emotie, en ondertussen de funnel & financiën op orde houden. Niet alleen maar werken, maar ook genieten & gezelligheid. En dan dat plaatje van holistiek & heelheid bekijken. Achterover leunen in het vertrouwen dat je goed bezig bent en dat het in de waanzin allemaal goed komt. En al goed is. En dan de rust & ruimte voelen om af en toe vanuit stilstand succes te vieren. Dat is voor mij zin & zingeving. Dat zijn er dan 10. Wat een waanzin om er daar zes uit te moeten kiezen.
Tot volgende week.
Groeten,
Frank
