Auteur: Frank Oeben

Je wil verder en hebt het idee dat dit plan je daarbij kan
helpen. En je wil hier actief mee aan de slag. Geen plan zonder doel. De stip
op de muur. Waar gaan we heen?
Belangrijk is het om je ambitie wat concrete vormen te
geven. Je wil verder, maar wil ook iets bereiken. Je wil er niet over twee jaar
achter komen dat je best leuke dingen hebt gedaan, maar op een doodlopend
zijspoor bent gestrand zonder weg terug.

De basis. Het achterhoofdgevoel. Het aller-, aller-, allerbelangrijkste in je loopbaan is het hebben van lol. Gewoon doen wat je leuk vindt. Klinkt soft. Beetje zweverig ook wel. Maar ik noem het ‘de dubbele werking van doen wat je leuk vindt’. Als je doet wat je leuk vindt presteer je beter, lever je meer toegevoegde waarde aan je werkgever. Dat straal je uit, dat wordt gezien, dus ontwikkel je je sneller. Maar bovenal: als je doet wat je leuk vindt dan heb je plezier. En dat is toch wel het hoogste doel. Het leven is echt te kort om alleen maar te investeren in de toekomst.

In mijn optiek moeten medewerkers zoveel mogelijk vrijgelaten worden in het maken van hun eigen keuzes in hun ontwikkeling en in de invulling van hun takenpakket. Individueel, maar nog liever in teamverband.

Je hebt het al vaker gehoord: je bent zelf verantwoordelijk voor je eigen succes. Voor je geluk zelfs. Soms heb je het gevoel vleugels te hebben en dat alles vanzelf gaat. Je ontwikkelt je en gaat vooruit. Ook heb je momenten dat je het gevoel hebt al tijden stil te staan. Je voelt je het gevolg van je eigen leven, in plaats van de oorzaak. Je wil stappen zetten, maar weet niet precies waar je moet beginnen.

Het fascineert mij hoe druk we allemaal zijn met persoonlijk leiderschap, persoonlijke ontwikkeling, onszelf vinden, zingeving, passie en geluk. En bij ‘we’ hoor ik zelf zeker ook. Het verbaast me niet. Het fascineert me. Het verbaast me niet omdat we nou eenmaal niets beters te doen hebben dan dat. Een luxeprobleem.